Na een lange dag kwamen we om 18.30 uur aan in Zutphen.
Het was niet eens lang lopen maar de gebeurtenissen onderweg die voor een lange dag zorgden.
We stonden bijtijds op en zaten om 8.00 uur aan het ontbijt omdat we graag rond 9.00 uur wilde vertrekken.
Het was ongeveer twee uur lopen naar Voorstonden.
Het was strak blauw dus gingen we in korte broek en T-shirt op pad.
Na wat omzwervingen in Brummen kwamen we weer terug op het Hanzestedenpad en groot was de verrassing dat we de hele ochtend door het bos liepen.
Tot nog toe liepen we steeds tussen weilanden door langs de IJssel maar dit was een welkome afwisseling.
Vooral in het bos, waar de zon niet kon komen, waren nog veel plassen en modder waar vorige wandelaars al een soort van sluiproute omheen hadden gemaakt.
Inmiddels was mij opgevallen dat de zool van een schoen los zat.
Ik kon er nog prima mee lopen maar hoopte toch wel dat Bertus iets van Bisontix zou hebben, in die paar uurtjes in Voorstonden zou de zool dan weer vastzitten.
Vlakbij Voorstonden gingen we via een bruggetje een sloot over om een paar honderd meter verderop weer via zo’n bruggetje terug naar de andere kant te gaan.
Bleek later dat Bertus, Sieb zijn broer, er voor gezorgd heeft dat die twee bruggetjes er kwamen anders hadden we als wandelaar over een weg met auto’s moeten lopen.
Langs dat water zagen we Bertus lopen met de hond en niet veel later had hij in de gaten dat wij er ook liepen :-)
Sieb had hem al de hele ochtend berichtjes gestuurd met foto’s van waar we liepen maar hij had geen idee dat we wandelend hun kant op kwamen.
Eenmaal aangekomen in Voorstonden hadden we een gezellige middag met de familie Aldershof..
Harm was echt jarig en trakteerde zijn familie op koffie met gebak en een Libanese lunch.
Helaas had Bertus geen bisontix maar hulp was vlakbij want Wil bood mij haar wandelschoenen aan., maat 40, precies wat ik nodig had.
Mijn schoenen stopte ik in de rugzak en met de schoenen van Wil zou ik de rest van het pad naar Kampen lopen.
Tegen 16.30 uur hervatten wij de tocht naar Zutphen.
We waren net door het landgoed Voorstonden heen toen bleek dat zolen van Wil haar schoenen zo oud waren dat ze bij elke stap verder verpulverden en ik uiteindelijk deze schoenen niet meer kon gebruiken.
Geluk bij een ongeluk: Peter en Sabine kwamen net langs met de auto en Wil haar schoenen verdwenen hup, in de achterbak!
Sieb repareerde mijn schoen met een ijzerdraadje en zo ben ik heelhuids in Zutphen aangekomen.
Het laatste stuk was ook prachtig maar langer dan we hadden verwacht.
Nu dan na het douchen startklaar voor een avondje Zutphen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten