Vrijdag 26 Mei

Oeps, dat was wel heel erg vroeg, de wekker liep al om 4.15uur af.
We moesten een uur rijden om de auto in Dokkum bij een sporthal op de parkeerplaats neer te zetten en vervolgens met de bus afgezet te worden in Franeker.
Er was een strak blauwe lucht waartegen het oude stadhuis zich prachtig aftekende.
De trompetist blies het Friesche volkslied en nog voor de burgemeester het startsein had gegeven , lieten de eerste wandelaars hun stempelkaart knippen en stoven ze Franeker al uit.
Wij kunnen ons daarover verbazen want we vragen ons af of ze wel genieten.
Maar duidelijk wel anders liepen ze hier niet.
De ochtend begon bladstil, er stond geen zuchtje wind, het was aangenaam warm.
We begonnen met een stuk langs het water richting Stiens.
Het riet met gele irissen stond roerloos langs de kant en weerspiegelde in het stille water.
Omdat het pad smal was, liepen we als ganzen achter elkaar aan :-)
Na de eerste koffiepauze viel de groep uit elkaar en had iedereen de ruimte om zijn of haar eigen tempo te lopen.
We waren inmiddels 10km. onderweg.
Niet alleen wij genieten van de tocht maar ook de Friezen, ze zaten echt al om 7.00 uur met klapstoeltjes in hun tuin of op de stoep genietend van een kop thee of koffie en ondertussen ons aanmoedigen.
Velen hadden water, limonade of bouillon voor ons, de bakker had reepjeskoek, de slager deelde worst uit, de kaasboer had flinke hompen kaas.
Ergens op een tuinstoeltje zat een knulletje met een bak in zijn handen, hij riep: zoute chips.
Sommige ouderen hadden hun snoeptrommel mee naar buiten genomen waar we dan een dropje uit mochten pakken.
Er waren mensen die een soort van 11 November tafel hadden gemaakt, van zoute soepstengels tot komkommer, van tomaatjes tot gedroogd fruit, we mochten kiezen waar we trek in hadden.
En dan de mensen die hun tuinslang aan het tuinhek vast hadden gezet, de kraan open lieten staan zodat wij onze bidons konden vullen.
Van zoveel sympathie werden we haast verlegen.
Zo wandelden we van het ene plaatsje naar het andere om op een kaatsveld pauze te nemen.
We hadden er alweer 23km. opzitten.
De fanfare speelde gezellige meezingers en er was zelfs een samenspel tussen "onze" trompettist en de trombonist van het korps.
De sfeer zat er goed in, aan alles was te merken dat het einde van de tocht in zicht was.
Na zeker nog een uur lopen kwamen we bij de Ee, het water tussen Leeuwarden en Dokkum.
We werden vergezeld door een bont gezelschap waaronder een paar gangmakers.
Ze hadden de lachers op hun hand.
Eenmaal bij het water aangekomen zagen we in de verte de watertoren van Dokkum.
Eén van mannen kon niet nalaten te zeggen dat het wel een heel klein k.. watertorentje was.
Tsja, het was dan ook nog ruim 9km., de afstand langs het water naar Dokkum.
Inmiddels was het ruim 26 graden geworden maar het verkoelende briesje wat over het water kwam, zorge voor een aangename verkoeling.
In Dokkum stond het dweilorkest al klaar en na de laatste stempel van vandaag waren we weer 47km. opgeschoten richting Leeuwarden.
Nu liggen we al in bed, drukken zometeen op de verzendknop en vallen als blokken beton in slaap (hopen we)