23 juni

Na het ontbijt vroegen we onze gastvrouw hoe we moesten lopen naar het hoogste houten gebouw ter wereld.
Het gebouw is 83 meter hoog en herbergt appartementen en een hotel.
Maart volgend jaar is het klaar maar we wilden het graag zien ook al is het in aanbouw.
Ze was er nogal ambivalent in maar liet zich ontvallen dat als er vanavond feest was ivm Midzomernacht er van haar best de fik in mocht.
Sieb zag het meteen als een hele grote lucifer :-)
We gingen op pad en liepen via het bouwterrein tot vlakbij en zagen duidelijk de constructie en al het hout, we waren onder de indruk.
De toekomstige bewoners hadden een prachtig uitzicht over het meer.
Om weer op de route te komen moesten we door het dorp waar het wemelde van dames in regenboogkleding, het was Roze Zaterdag.
Gisteravond waren we in de kerk van Brumenndal geweest waar een regenboogmis werd gehouden maar we hadden geen idee waarom, nu wel :-)
In de supermarkt deden we boodschappen voor 2 dagen en werden we aangesproken door een Noor die zijn bewondering voor onze voettocht niet onder stoelen of banken stak, er volgde een leuk gesprek.
Vanuit het dorp liepen we al snel via een bospad bergopwaarts, de klim was pittig maar  de uitzichten over het meer werden steeds spectaculairder.
Bij een schoolgebouw vonden we een plek om een kop koffie te maken.
In Brumenndal hadden we 2 broodjes gekocht, een soort suikerbrood en de ander zag eruit als een spiegelei, koksroom met daaromheen mierezoete kokos.
Die laatste kopen we niet meer, veel te zoet.
Verder ging het naar een prachtige kerk in Veldre.
Omdat er dit weekend veel getrouwd wordt, was de kerk open en hadden we een gesprek met de koster die ons wat geschiedenis vertelde.
De eerste kerk stamde uit 1300 en lag 100m verderop, na 200 jaar brandde die af.
Men verplaatste de nieuwe kerk, maakten een stenen fundament en bouwden een stafkirke, een traditionele Noorse kerk maar die brandde af in 1969.
Een architect ontwierp een moderne Stafkirke en die mag er zijn, wat een beauty.
Zoals zoveel kerken is ook deze wit, heel sober van binnen maar smaakvol.
Er werd op het orgel gespeeld en later zong een vrouw begeleid door een piano.
Ik moest meteen aan de doop van Suus denken.....
De koster vertelde dat we de weg van Veldre naar Ringsaker over het Priesterpad zouden lopen en inderdaad  stond er langs de kant van de weg een houten bordje met “ Præstveien” erop.
In de Middeleeuwen was er maar 1 priester in deze regio en dus reed de man te paard dagelijks van de ene parochie naar de andere, een afstand van 12km.
Wij deden er zo’n 3 uur over en genoten van de weg die door deze priester was “aangelegd”.
Langs deze weg staat de oudste den van Hedmark, ze schatten hem op 500 jaar.
Er staat een hek omheen want vanaf 1918 wordt de den beschermd.
De hele dag liepen we al onder een stralend blauwe lucht en hoofdzakelijk door het bos en langs weilanden waar het heerlijk rustig was maar nu hoorden we geronk op de achtergrond, de E6.
We kruisten deze weg en bij die kruising lag een groot winkelcentrum met een truckersrestaurant waar we uitgebreid aten.
Gebakken zalm, gehaktballen van rendiervlees, sla met rode vruchtenmoes, taartjes, rijstebrij met kaneel en suiker, fruit en koffie toe.
Als balletjes rolden we verder, we hadden iets teveel gegeten:-)
Het was nog 6km naar de Ringsakerkirke en dat was allemaal bergafwaarts, we gingen weer terug naar Mjøsa.
Van verre zagen we al de torenspits en toen we dichterbij kwamen bleek dat de kerk bijna aan het meer stond, ons onderkomen lag ernaast.
Via de telefoon kregen we de code van de deur en konden gebruikmaken van het sanitair en de bedden.
Nu zitten we nog heerlijk buiten met uitzicht op het meer een een groot wil huis.
Af en toe vliegt er een jonge ekster door de tuin die blijkbaar net uitgevlogen is want het klinkt een beetje als een modelvliegtuigje