Om zeven uur waren we wakker.
De rugzak woog een stuk minder.
Had zoveel mogelijk overtollige zaken weggegooid .
Vooral van het karretje wat ik nog dacht te kunnen gebruiken.
Ontbijten en weg zijn we weer.
Dat is leuk de receptie is open .
Even kijken of er wat lekkers is voor bij de koffie.
En er is koffie ook voor bij een bakkie en een muesli reep voor de koffie van tien uur.
Nu echt op pad .
Het pad zoeken waar we gestopt waren gisteren.
Gauw gevonden.
Maar dan de oude brug van 1700 niet gebruiken, kan instorten je gaat er op eigen risico over.
Dus over de E 6 klein stukje.
Kan me niet voorstellen dat het op de A1 zomaar een paar wandelaars uit de bosje komen om een watertje over te steken.
Dit omdat hun brug te gevaarlijk is.
Alles is goed gegaan anders had ik dit niet kunnen schrijven.
Door het bos over een mooi pad.
En een pracht uitzicht over het meer.
Windstil zodat de bergen van de overzijde van het dal in het water spiegelen.
En het werd steeds mooier hoe hoger we kwamen.
Maar als je omhoog gaat moet je ook weer eens naar beneden.
Nou hier zat er een in, die je graag op je gat zittend zou afdalen zoooo stijl.
Ook dat lukte ons vasthoudend aan bomen en takken.
Heerlijk gelopen best veel asfalt maar gelukkig minder warm dan gisteren.
Aan de overzijde ontwaarden wij een ski afdaling van de olympische spelen van 1994.
In Favang boodschappen gedaan.
Daar zijn nog putdeksels die aan de spelen herinneren.
De route weer opzoeken langs de rivier dus opzoek naar een wandelbordje.
Volgen deze maar, was wel van een andere route maar toch.
Na het nemen van een stijle helling van 75 meter, echt stijl, was een brug.
Met daaronder een flink watertje met waterval.
We kwamen ook nog onder een stalen buis door gemaakt van platen ijzer die aan elkaar waren geklonken .
Mooi stukje vakmanschap uit de oude doos.
Nog 7 km naar de slaapplaats .
En wat voor kilometers niet voor de poes veel heel veel omhoog.
En met een rugzak extra zwaar van de boodschappen valt dat niet mee.
Denk nou niet dat afdalen dan veel makkelijker is.
Dat is zelfs nog zwaarder zeker voor de knieën.
Op het vlakke is eigenlijk het lekkerste .
Aangekomen bij de Stafkirke van Ringebu zat het er bijna op.
Was onderwijl wel 16.45 uur.
De kerk was open daar hoopten we al op.
Na een stempel in onze papieren wilden we graag de kerk van binnen zien.
Daar was nog precies een kwartier voor , voor ons genoeg.
Door de wind stond de kerk aan alle kanten te kraken en dat doe hij dus al sinds begin 1200 en staan als een huis.
Wat een techniek met hout .
Naar de slaapplaats, die bleek een stukje terug lopen te zijn.
Niemand thuis wel een heel grote sleutel in het slot.
Even de eigenaar gebeld.
Met vijf minuten was hij er.
Kregen we een hele rondleiding.
Het bleek zijn hobby huis .
Met zijn broer was hij er al tien jaar mee bezig.
Dit min of meer om zijn broer van de alcohol te krijgen en te houden.
Het lijkt wel een museum .
Het is helemaal ingericht naar de tijds geest van het huis.
Van iedereen krijgt hij meubels en spullen uit erfenissen.
Maar het sanitair en vaatwasser en fornuis in de keuken zijn modern en prakties.
De wind is ook gaan opsteken en er klapperden een paar dakplaten op de schuur, die heb ik maar even vastgezet.
Zo en nu slapen, we zullen wel weer vroeg wakker worden.
Kunnen we weer lekker verder wandelen.
Gelukkig is de rugzak nu wat lichter het avond-eten is er uit.
Groet Siebren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten