Vanmorgen hadden we moeite uit bed te komen, we lagen nog zo lekker maar vandaag zou de temperatuur in de loop van de dag oplopen naar 28 graden en dus wilden we op tijd vertrekken.
We mochten alles gebruiken wat er in de koelkast stond en dus aten we voor ontbijt brood met bruine, een beetje zoete geitenkaas en een kaas zonder enige smaak.
Die kwam dus niet op ons boodschappenlijstje.
Nadat we het huis hadden afgesloten en de sleutel verstopt onder een steen van de trap, liepen we weer naar de Stafkirke waar we net niet op tijd waren want er kwam net een grote tourincar aan met toeristen die zich al snel over de begraafplaats verspreidden.
De kerk was echter nog gesloten en naar later bleek ging die vanmorgen ook niet open ivm een begrafenis.
Richting Ringebu ging het waar we bij de bakker een lekkere kop koffie dronken met iets lekkers erbij.
Sieb had een rozijnenbol van wel 15cm doorsnee, hij liet ‘m in plakken snijden zodat we er tussen de middag ook nog van konden genieten.
Ik had een lekkere koek met honing en walnoten die in een keer op ging bij een goede kop koffie.
De bakker was in een oud huis gehuisvest, we stapten zeker een eeuw terug in de tijd.
In de kleine hoofdstraat van Ringebu stonden een paar mooi opgeknapte monumentale panden en een enorme kaasschaaf van misschien wel 5m. hoog.
Ja, om even iets recht te zetten, de kaasschaaf is hier in Ringebu door een Noor uitgevonden en dus niet door een Nederlander.
Vandaag was het een heerlijke wandeling, het Gudbrandsdal was hier glooiend zonder al te veel klimmen en/of dalen.
We namen ruim de tijd om overal van te genieten want we liepen vandaag ongeveer 20km.
We aten onze lunch naast een waterval, het water uit de rivier moest zich op dat punt door een nauwe spleet persen wat met veel geluid gepaard ging en een geweldig schouwspel was.
Na de boterhammen was het nog twee uur lopen naar het Pelgrimscentrum in Hundorp.
Aanvankelijk was het een heerlijk stuk door het bos maar ineens was daar de E6 die we over moesten steken, de vangrail over klimmen om aan de andere kant van de weg de tocht te vervolgen.
De E6 is hier tweebaans maar toch, prettig was anders maar anders was er niet.
De herrie van de auto’s was vreselijk na de stilte die we de uren daarvoor hadden ervaren.
Na zeker 1,5km. langs de weg te hebben gelopen was daar ons onderkomen, gelukkig.
We hebben een tweepersoons kamer dus geen last van gesnurk (of erger) van een medepelgrim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten