Vandaag was een fantastische dag!
Niet alleen vanwege het mooie weer (die ene flinke bui tellen we gewoon niet mee) maar ook vanwege alles wat we zagen en het bijzondere eind.
Na een uitgebreid ontbijt met producten uit de streek verlieten we Tälje om 8.45uur.
Over graspaden en gravelwegen liepen we de hele dag door het bos.
Een paar keer staken we een asfalt weg over waaronder de E14.
Het eerste stuk was heuvelachtig en soms wat sompig wat natuurlijk weer de nodige muggen tot actie bracht.
We hebben ons zeker vier keer inspoten met chemicaliën tegen die rotbeesten.
Ondertussen verbaasden we ons over de uitzichten, werkelijk prachtig.
Langs de weg vonden we diverse bronnen, källa, waarvan het water glashelder was en dus zo in de bidon kon als drinkwater.
In een hutje naast een bron hebben we koffie gezet en genoten van de stilte daar.
We zagen vandaag de prachtigste vlinders en bloemen waaronder orchideeën.
De zwartekousenband- orchidee, de gelehesjes-orchidee en de cappuccino-orchidee.
Grapje!
In ons reisboekje werd melding gemaakt van orchideeën met namen die daarop leken, op dat gebied kun je ons van alles wijsmaken :-)
In Lombäcken was voor de pelgrims een picknicktafel neergezet waar we onze boterham aten.
De donkere lucht die snel naderde noodzaakte ons om de regenhoezen en regenjassen aan te trekken.
Na nog geen tien minuten lopen barstte het noodweer los en gleed de regen via onze hoezen en jassen zo onze schoenen in.
We hadden geen andere keus dan door te lopen, we moesten nog 12km.
We vergaten de regen snel toen Sieb een gewei van een Eland vond.
Het woog meer dan ons lief was maar met een stuk touw wat in de berm lag wist hij er een soort handtas van te maken :-)
Als een kind zo blij wandelden we verder.
Na het oversteken van de E14 staken we de grens met de volgende provincie over.
Jämtland, een van de laatste oergebieden van Europa.
Nou, dat hebben we geweten.
Het pad waar we overheen moesten was bijna niet als pad te herkennen.
Het was bijna in z’n geheel overwoekerd en op sommige plaatsen was het pad alleen te volgen door de routebordjes die nog net boven het gewas uitstaken.
Vanwege de regenbui eerder vandaag was zowel het pad als de begroeiing drijfnat en het duurde dan ook niet lang of we waren doorweekt vanaf onze schoenen tot aan de korte broek.
Al met al duurde het zo’n drie kwartier voor we uit de heuvels kwamen geglibberd.
Want dat was het wel, de stenen en stronken waren glibberig, de stroompjes waren veranderd in beekjes en alles waar je normaal gesproken het water mee kon oversteken was nu onder de waterspiegel verdwenen.
Daarom hadden we alleen nog maar oog voor het “pad” waarop we liepen en zagen zodoende weinig van de omgeving.
Daarna volgden we een gravelweg en liepen om 17.00uur Lillkrogen binnen.
Aan de muur van een bedrijf zag Sieb een gewei hangen en liep naar het gebouw.
Er kwam een man uit die verbaasd naar het gewei van Sieb keek.
Terwijl Sieb een foto maakte van het gewei op de gevel, begon de man te vertellen:
Hij begon met schieten toen hij 14 jaar was en had inmiddels zo’n 460 elanden geschoten die hij fileerde en invroor want een lekkerder stukje vlees bestond niet.
Hij beschikte over 4 diepvriezers met een inhoud van 400 liter en vertelde vanaf het eerste weekend van September tot Kerst te jagen.
Ondertussen kwam Sieb teruggelopen die vroeg of de man het gewei had gevonden.
Het hele verhaal werd nogmaals verteld gevolgd met de uitleg hoe je het zo lekker mogelijk op de BBQ kon klaarmaken: 1 minuut aan elke kant.
Ik zei, “dat klinkt lekker, ik kom vanavond bij jou eten”.
We vroegen aan hem waar Greger woonde en hij wees ons de weg.
We liepen langs de weg toen er een auto aankwam die vaart minderde.
Het was de man die we even daarvoor gesproken hadden.
Hij draaide het raampje naar beneden en gaf ons een stuk diepgevroren elandbiefstuk
waarna hij terugreed ons verbaast achterlatend.
Aangekomen bij Greger vroeg Sieb hoe we het vlees vanavond nog konden eten.
Na een rondleiding door het tuinhuis met alle ins en outs vertelde hij dat we het vlees langzaam konden ontdooien op het fornuis en daarna dichtschroeien in hete boter.
Een kwartier later stond hij op de stoep met vers gemalen peper, zout, paddestoelen en room want dat smaakte zo lekker bij dit stuk vlees.
We wisten niet wat ons overkwam.
Sieb ontfermde zich over de maaltijd en het moet gezegd, het was goddelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten