In de hut die wij tot onze beschikking hadden was het goed slapen, we lagen er vroeg in en werden pas tegen 7.30uur wakker.
Ondanks dat het de hele nacht schemerde sliepen we als baby’s :-)
We ontbeten en stuurden de eigenaar een sms dat we klaar waren voor vertrek.
Een boek hadden we voor hem meegenomen omdat hij dat liever wilde dan dat we hem zouden betalen.
We zetten een tekst in het boek en plakten er een klavertje vier bij.
Na een half uur was er nog steeds geen Geerd.
We zetten koffie en nestelden ons met een boek in een luie stoel op de veranda lekker in het zonnetje.
Zo erg was het niet om hier langer te zijn.
Sieb gingen hem toch maar even bellen, bleek hij de sms niet gelezen te hebben maar hij zou meteen komen, hij nam het pontje van 10.00uur.
Nog geen 20 minuten later scheurde hij met ons in de auto van het eiland af richting supermarkt waar we voor twee dagen eten insloegen.
Hij zette ons af bij de kerk in Revsund.
Eerst ging het over een brede zandweg het dorp uit.
Eenmaal in het bos liepen we 10km over een paadje van slechts twee schoenen breed.
De hele tocht door het bos wandelden we langs het meer.
Af en toe scheen de zon maar de wolken hadden vandaag de overhand waaruit af en toe een paar druppels regen vielen.
Niet de moeite om ons in plastic te hullen.
Op een paar rotsen in het meer hadden we koffiepauze, we zaten heerlijk in de zon maar aan de andere kant van het water regende het behoorlijk.
Vandaag hadden we een muffin bij de koffie en dus werd het een “fika”: koffie met iets lekkers.
Langs het pad zagen we verscheidene mierenhopen van zeker een meter hoog.
Op de foto zie je er niks van maar het krioelde van de mieren.
Ook waren er veel plaatsen waar rendiermos groeide te herkennen aan de witte kleur.
Elk doorkijkje benutten we om naar het water te kijken dan weer kalm dan weer met schuimkoppen vanwege de stevige wind.
In het bos was een grot, van hooguit 10 meter diep, waar in de 15de eeuw een man was ondergedoken die verdacht werd van moord.
Halverwege de route kwamen door een dorpje heen wat op het schiereiland Anviken ligt, allemaal oude huizen die ook nog eens prachtig waren opgeknapt.
Uiteindelijk liepen we Pilgrimsstad binnen, niet meer dan een dorp maar wel een belangrijke halteplaats op weg naar Trondheim want hier is de bekendste Olavsbron.
Uit de reisgids begrepen we dat het een must-see en een must-drink was voor elke pelgrim.
We dronken alle twee een beker water uit de bron en oh ja hoor, we voelden ons meteen heel anders, heus, we voelden ons ineens echte pelgrims :-)
We belden met de eigenares van de B&B die ons met de auto kwam ophalen omdat het onderkomen nog eens twee uur lopen was.
We kwamen aan op een grote ecologische boerderij.
Daar was nog een pelgrim, uit Canada waar we de rest van de middag mee hebben gesproken over haar wandeling in Japan.
Tsja, onze bucketlijst wordt steeds langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten