Na een nacht met niet veel slaap stonden we om 6.30uur op en vertrokken om 8.00uur richting Bräcke.
Aanvankelijk liepen we door het bos over een zacht pad dat bezaaid lag met de naalden van de sparren rondom ons.
Na een half uurtje kwamen we uit op een soort van kiezelweg tenminste, dat werd in de reisgids vermeld.
Aan alle materieel en vrachtauto’s te zien waren ze hier met iets veel groters bezig.
De weg was ongeveer 50cm verhoogd met grijze stukken steen met daaroverheen een laag zand wat zich tussen de brokstukken voegde.
Evengoed lag de weg bezaaid met stukjes steen wat niet echt prettig lopen was.
Buiten dat, de vrachtauto’s met vers asfalt, nieuwe kiezels en oude beplanting jakkerden langs ons heen.
Ze reden wel langzaam en maakten een grote boog om ons heen maar evengoed was het 8km niet leuk lopen.
Eenmaal in het dorp Bräcke kwamen we op een rustigere weg en namen de tijd om de kerk bij de ingang van het dorp te bewonderen.
Helaas konden we er niet in, gesloten.
Dan maar meteen naar het postkantoor in de supermarkt.
We hadden besloten om met het gewei ook de slaapzakken te versturen naar Haarlem.
De man achter de balie deed zijn uiterste best om een geschikte doos te vinden.
Na een half uur rekenden we af en ging het grote pakket richting Sint Pancras, mijn vader is tenslotte meestal thuis.
We hadden het idee dat het niet eens zoveel aan gewicht scheelde in onze rugzakken.
De slaapzakken wogen rond de kilo maar omdat de rugzakken niet goed ingepakt waren, voelde het alsof er niets uit was.
Vanavond dus maar even alles eruit en opnieuw erin :-)
We haalden wat boodschappen, dronken een kop koffie en slenterden een beetje door het dorp om rond 12.00uur te starten met onze tocht naar een plekje vlakbij Grimnäs.
Het was na de verschrikkelijke ochtend een mooi pad door het bos en het meer was nooit ver weg.
De diverse bankjes onderweg waren uitnodigend genoeg om even te rusten.
In een bushokje maakten we bouillon en aten een paar boterhammen.
De enige regenbui van vandaag trok in 10 minuten tijd over, wij zaten lekker droog.
We daalden, we klommen, liepen van dorpje naar dorpje, zagen schitterende houten huizen maar al met al waren we wel al meer dan 25km onderweg.
Op de app stond dat we nog 7km naar ons volgende onderkomen moesten lopen waarvan een stukje langs de E14.
We kwamen er niet uit en vroegen in een boerderij naar de weg.
Nog 300m rechtdoor, linksaf het spoor over en aan de andere kant van het spoor weer 300m teruglopen.
We vonden het niet en Sieb belde met onze gastheer die meteen zei dat hij ons met de auto kwam ophalen, het bleek dat we vlakbij zijn huis waren.
We stapten in en bogen af naar de E14 waar hij zeker tien minuten op reed alvorens links af te slaan over een hobbelige weg, nogmaals afsloeg en uiteindelijk aan de rand van een schiereiland de auto stilzette bij een prachtige houten blokhut.
Hij had alles al voorbereid: een grote tobbe met warm water stond klaar in de “tuin” om ons mee te douchen, de kachel brandde gezellig toe we binnenkwamen en de bedden waren opgemaakt.
Hij vertelde hoe het aggregaat werkte, uit welke beek we drinkwater konden halen en ontstak de olielampjes in de woonkamer.
Hij vond het een eer zo af en toe een pelgrim hier onderdak te kunnen verlenen en deed dit geheel vrijblijvend.
Hij had via de mail alleen om een boek voor in de hut gevraagd.
Morgenochtend zouden we lopen naar het punt waar we de route weer op konden pikken maar toen hij hoorde wat we van plan waren, schrok hij.
Door een foutje van ons kwam het erop neer dat we morgen een afstand zouden lopen van zeker 40km.
Nou, als je kunt rekenen, reken er dan maar niet op.
We hebben vanavond de plannen gewijzigd.
Morgen komt hij ons ophalen om ons naar de supermarkt in Gällö te brengen waarna hij ons naar Revelund zal brengen waar vandaan we dan beginnen met lopen naar Pilgrimstad.
Met de B&B waar we morgen overnachten hebben we afgesproken dat ze ons daar komen ophalen en een dag later na het ontbijt weer afzetten.
Het wordt een gewoonte om zo’n 10km over te slaan van onze Pelgrimsfocht, in Noorwegen vorig jaar ook al toen Sieb zijn karretje stuk ging.
Vanavond aten we tagliatella met champignons, alleen even opwarmen en klaar :-)
Daarna in ons blootje de “tuin” in om een soort van te douchen met emmers warm water uit de grote metalen tobbe.
Het water kwam uit een beekje en was verwarmd door het stoken van hout onder het vat, het was heerlijk.
Nu heerlijk naar bed en uitslapen want de tocht van morgen is maar 12 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten