Het werd een andere dag dan we hadden bedacht.
We zouden naar het eiland Itsukushima vanwege alle herten daar, een uitzichtpunt op een berg met tempel en een rode toegangspoort in de zee maar omdat de zool van Sieb zijn wandelschoen losliet, moesten we op zoek naar een schoenmaker.In dit hotel spraken ze vloeiend Engels dus werden we met een plattegrond met omcirkelde doelen op pad gestuurd.
Met de tram naar het stadscentrum waar we al gauw het spoor bijster waren :-(
In een winkel met leren tassen en schoenen vroegen we het nog maar eens.
De man wist precies waar we wezen moesten.
En inderdaad, er zat een schoenmaker in een heel klein winkeltje vlak naast het gigantische gebouw van Fukuya, een soort van Bijenkorf.
De mannen bekeken en overlegden hoe ze het gingen aanpakken.
De schoenen konden gerepareerd worden en om 18.00uur weer opgehaald.
Ondertussen zwierven wij nog wat door de stad.
Er was een ceremonie gaande met tromgeroffel in een Shinto Tempel.
Met versierde harken kwamen mensen naar de tempel voor een zegening waarna ze blij wegliepen.
Geen idee wat hier de bedoeling van was, misschien om de opbrengst van hun groentetuin te zegenen want het Shintoïsme is een inheemse natuurreligie.
Overal in de binnenstad stonden kraampjes met streetfood.
Aan een spies geregen inktvis, of rundvlees, of gemarineerde kip of rijst gerold in spek met lente-uitjes en mayo, deegballetjes gevuld met inktvis, pannenkoeken op een stokje, pannenkoeken gevuld met zoete bonen, vers gebakken koekjes en nog veel meer waar we de herkomst niet van konden achterhalen.
Maar dat de Japanners het lekker vonden was goed te zien, overal stonden etende tieners die het lekkers vastlegden op FB of Instagram :-)
We dronken nog een bakkie lekkere koffie bij Starbucks en namen de tram terug naar het hotel.
Sieb bracht een bezoek aan de kapper waar hij onder handen werd genomen en terugkwam met een Japanse coupe, opzij kort en bovenop wat langer :-)
Als hij straks zijn wandelschoenen heeft opgehaald gaan we hier in de buurt eten.
Gisteravond gingen we de stad in waar een gebouw stond waarvan de eerste 5 verdiepingen gebruikt werden door 25 restaurantjes waar Japanse gevulde pannenkoeken gebakken werden: Okonomiyaki.
Het wemelde er van de buitenlanders dankzij Tripadvisor of zoiets.
We kwamen terecht bij een zoon en zijn moeder die ons lieten plaatsnemen op twee krukjes aan een grote bakplaat midden in de keuken.
Hij begon meteen met een laag beslag op de bakplaat te bakken met daarop fijn gesneden kool en kruiden.
Een ei werd al roerend gebakken, een portie mie erbij, kruiden, olie en al omscheppend werd het eten verwarmd om toen het goed heet was bovenop het deeg en de kool te leggen en onze kant op te schuiven.
Het geheel werd rijkelijk voorzien van een dikke okonomiyaki-saus en mayonaise.
Wat sesamzaadjes voor de finishing touche en klaar was Kees, of in dit geval Yoshi.
Dit keer aten we niet met stokjes maar met een kleine spatel waarmee we de pannenkoek in stukje sneden en opaten.
Goed bedacht want zo bleef het eten tot de laatste hap warm.
Dat we in de keuken zaten was wel bijzonder want toen de pannenkoeken klaar waren ging de zoon gegaard rundvlees in plastic zakjes scheppen om in te vriezen en zijn moeder begon alvast aan de afwas :-)
