29 november Kawatichoryoke - Kanonji

 Afgelopen nacht was het zo koud dat ik nog een extra dekbed pakte om te kunnen slapen.

Toen we vanmorgen onze wandeling voortzetten, moesten we handschoenen aan want de gure wind uit het noorden was ijzig koud.
In het noorden van Japan was van de week de eerste sneeuw al gevallen.
Langzaam kroop de zon over de bergkam om de er tegenover liggende bergen in de schijnwerpers te zetten.
De kleuren van de herfst worden elke dag intenser.
Na nog een uurtje achterlangs de doorgaande weg gewandeld te hebben, doken we het bos in en begonnen we aan een klim van 12 km.
Dat we uiteindelijk over de kam van de bergen zouden lopen die we vanmorgen hadden gefotografeerd, wisten we toen nog niet.
Na het uurtje asfalt begonnen we aan een stuk van 500 meter door het bos over een pad met keien en bladeren en ook nog eens behoorlijk stijl.
Gelukkig kwam daarna een lang stuk over een betonnen weg/paadje waar op sommige plekken een dik pak bladeren lag.
We sloften er lekker doorheen zodat de bladeren onder onze voeten ritselden en alle kanten op waaiden.
In Japan hebben ze daar een woord voor: Koyo.
Het pad ging op en neer, meer op dan neer met prachtige vergezichten over de verkleurde bomen.
Eenmaal bij de tempel hadden we 890 meter geklommen.
Deze tempel kwam je alleen in als je een toegangskaartje kocht, pelgrims uitgesloten.
Met de auto was er geen ontsnappen aan maar met de kabelbaan heen en weer betaalde je helemaal de hoofdprijs.
En eerlijk is eerlijk, het tempelcomplex was schitterend.
Goed verzorgd, schoon, een groot toiletgebouw, mooie tuin, heel veel merchandising en een kopie van een pelgrimsbeeld wat we ook in Spanje hadden gezien.
Daar gingen we natuurlijk op de foto :-)
Het was er druk met Japanners die vandaag vrij hadden en overal met elkaar op de foto wilden, of met hun knuffel :-)
Aan ons stempel werd niet zoveel aandacht geschonken als we gewend waren.
Op de automatische piloot werden de 3 rode stempels met kracht in ons boek gedrukt en het karakter werd er bijna net zo ingezet.
Met een nonchalant gebaar kregen we de boeken terug.
En als de stempels nou gratis waren? 
Welnee, elk karakter kost ¥500.
Dus al die busladingen vol met Japanse pelgrims en het handjevol pelgrims die de tocht wandelen, brengen aardig wat geld in het laatje.
Niet dat ze daarom aardig moesten doen maar tot nog toe was dat wel het geval geweest.
Meteen na de lunch stapten wij dus in die kabelbaan om er ongeveer 500 meter lager weer uit te stappen.
We liepen nog een uur bergafwaarts en werden met een vrolijk geblaf verwelkomd bij ons onderkomen voor 1 nacht, Aozoraya Minshuku.
Dat vrolijke geblaf was van een soort Beagle maar dan op hoge poten, een lief beest :-)

28 november shikokuchua - Kawatakicho

 28 november Shikokuchuo - Kawatakichoryoke


Vanaf 6.00 uur vanmorgen was het restaurant open.
Wij waren er rond 6.30uur en aan de hoeveelheid rijst te zien had het halve hotel al ontbeten.
Het was een buffet waar we alle lekkere dingen uitpikten.
Een croissant, omelet, yoghurt, een gemengde salade, rijst met een heerlijke zoete zwarte saus en een paar koppen koffie.
Tijdens het ontbijt kwam er een Japanner naar ons toe die we gisteren in de lift waren tegengekomen en toen graag wilde weten wat we in Japan deden.
Nu had hij een gevuld plastic zakje bij zich wat hij ons gaf als Osettai.
Hij zei, met een brede grijns, dat het ons energie zou geven.
Er zaten koekjes, snoepjes, chocola en crackers in, zo lief.
Nog voor de zon over de bergtoppen was, wandelden wij richting Tempel 65.
Eerst een stukje langs de weg voor een supermarkt  omdat we voor 2 dagen eten moesten inslaan.
We wilden graag brood en pindakaas voor het ontbijt wat we bij een Japanse supermarkt vonden. 
De instant maaltijden hadden ze bij de Familie Markt.
Daar kochten we ook cake voor bij de koffie en driehoekjes rijst met vulling voor morgen tussen de middag.
Het paste allemaal onder de hoes van Sieb zijn karretje.
Daarna begon de beklimming van de berg waar de tempel op gebouwd was.
Sommige stukken waren zo stijl dat we op onze tenen liepen om omhoog te komen. 
Dat was gelukkig maar een stuk van 200meter.
We waren de enige bij het tempelcomplex.
We keken rond, aten onze lunch en haalden een stempel. 
Na nog een paar honderd meter stijgen waren we op de top van de berg met uitzicht op de plaats waar we vannacht hadden geslapen.
De zon scheen op de bomen die op de  bergflanken stonden. 
Rood, oranje, geel en groen, dat is de Indian Summer in Japan.
We hoefden alleen nog maar af te dalen naar het bergdorp waar we zouden overnachten.
Het was een onbemand huis met sanitair, een keuken en twee slaapkamers.
We waren benieuwd wie er nog meer komen want voor deze nacht was het huis volgeboekt.