15 juni

Om maar met de deur in huis te vallen: Sieb zijn karretje is kapot, niet meer te repareren.
Z’n 500 meter voordat we bij de eindbestemming bereikten brak een van de poten in tweeën dusdanig dat reparatie zinloos was.
Met de plunjezak op zijn rug, karretje eraan vast, liepen we door het bos en langs een akker zo naar ons onderkomen.
Op een flinke afstand zagen we de boerderij al liggen.
Vanavond slapen we in een Stabur, een traditionele voorraadschuur, op een prachtig plekje aan de rand van het weiland.
Maar we vertrokken vanmorgen om 10.00 uur na een uitgebreid ontbijt.
Veel Noors eten hebben we geprobeerd: gerookte en gebakken zalm, een paar stukjes gedroogde worst, donker brood met zaden, verschillende soorten huisgemaakte jam en toe yoghurt met bosbessen.
We rolden nog net niet de oprijlaan af :-)
Het was prachtig weer, een blauw lucht met her en der een wolk.
Er woei een stevige wind maar die hadden we het grootste deel van de dag in de rug.
Het was een fantastische dag met een route die al snel van de weg afweek en ons langs akkers en door bossen voer.
Bij een kerk stond een mooi standbeeld van Sint Olav en er was een brievenbus met daarin het stempel van de kerk om zelf te plaatsen in onze credentials.
Lekker kuierend kwamen we aan in Frogner waar we een lekker bakkie bestelden en bij de Kiwi brood en twee bekers yoghurt kochten waarvan die twee laatsten meteen verorberd werden :-)
Vanaf daar was het nog 6km naar Arteid Vestre.
Via een asfalt weg kwamen we bij een paaltje waarop stond dat we naar rechts moesten maar er was helemaal geen rechts !
Dus wel, een overwoekerd paadje bracht ons naar de rand van het bos waar we aan een stevige klim begonnen.
Het bos leek op dat van gisteren maar nu zonder gladde stenen en natte boomwortels.
Dat maakte het klimmen een stuk makkelijker totdat er ineens een luid geluid van een “knak” was, Sieb zijn karretje was in tweeën gebroken.
Met de handen in het haar werd de boel in ogenschouw genomen maar er zat niets anders op dan het harnas te gebruiken om de plunjezak vast te zetten en zo de boel op zijn rug te dragen.
Nog voor we bij de boerderij waren moest het wiel eruit, viel er een stuk pijp uit en zakte het hele gevaarte naar de grond waardoor het nog een paar keer omhoog gesjord werd om uiteindelijk op zijn hoofd de laatste 100m vervoerd te worden.
De jongedame die de Stabur verhuurde was aller vriendelijkst en probeerde waar mogelijk te helpen.
Omdat repareren geen optie is heeft Sieb besloten een rugzak te kopen.
Morgenochtend brengt onze gastvrouw ons naar het volgende dorp waar een sportwinkel is die alles heeft wat hij nodig heeft.
Zo niet dan gaan we met de trein naar Jessheim waar meerdere sportwinkels zijn.
Nu eerst genieten van dit leuke onderkomen, een mooie donkerrode Stabur.