Hoi allemaal.
Wat een pech gisteren en ook weer geluk.
De pech is natuurlijk dat mijn trouwe volgkar overleden is.
Maar geluk dat het maar vijf honderd meter van de slaapplaats verwijderd was.
Wat is er gebeurd.
Tijdens het lopen werden de trekbomen steeds langer en dat is zeer hinderlijk.
Bij elke stop corrigeerde ik het.
Maar de laatste kilometers door het bos waren erg zwaar en op en af, boomstronken en dikke keien.
Op een gegeven moment zat er een stok tussen de spaken en dan kom je echt niet verder.
Ik zie er niets van wat er achter mij gebeurd dus voordat ik in de gaten had dat die tak/boomstronk mij tegen hield, had ik al aardig aan de kar lopen sleuren.
Daardoor zijn beide trekbomen geheel uitgeschoven.
Een paar km verder was er een aardig hoogteverschil te overbruggen.
De kar komt dan met een smak op de grond en daar kon hij niet tegen: de trekboom brak af op het schroefdraad, juist het zwakste punt.
Elke verbetering is nog geen vooruitgang.
Had sommige zaken beter afgesteld maar was beter geweest van niet.
Daarom heb ik de laatste 500 à 1000 meter wat anders verzonnen wat niet helemaal de oplossing was.
Wat ze in Afrika kunnen kan ik ook .
Dus de boel op het hoofd het laatste stuk.
Was goed te doen.
Wat nu Tompoes?
Repareren was een optie, er was op de boerderij een hele werkplaats.
Maar is het dan in een keer goed.
De kans was groot dat ik dan steeds weer bezig was en het karretje een deel van het plezier zou bederven.
Vandaag dus een nieuwe ryggsekk gekocht, zoals de Noren zo’n ding noemen.
In de winkel de inhoud van de plunjebaal in de rugzak gedaan, 75 liter, wat een ding alles paste wel.
Bij de kassa het kaartje laten scannen, betaald en hulp aan de wandel.
Onderweg steeds weer wat veranderen.
Als ik hem afdoe tijdens het rusten, kost het weer ff voor hij goed zit of het lukt helemaal niet.
Toch prima gelopen en ik ben in een prachtig onderkomen aangekomen.
De groeten lieve blogspotvolgers tot de volgende keer
Siebren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten