Gisteravond hebben we door de enorme tuin gelopen en kwamen bij een trap die naar het meer ging.
We daalden af en kwamen op een vreselijk wiebelige steiger terecht met een klein bootje en een bankje.
Het maken van een foto met de zelfontspanner werd een hachelijke onderneming want hoe kon ik zonder al te veel geschommel van de steiger het fototoestel bedienen die op een leuning stond en plaatsnemen op het bankje?
Ik zag het toestel, door alle bewegingen, al op de bodem van het meer liggen.
Alles heel voorzichtig gedaan: ingesteld, naar het bankje geschuifeld en gaan zitten.
Gelukkig lukte de foto in 1 keer :-)
Waarom moesten we daar dan ook een foto maken.
Gewoon, omdat we het leuk vinden :-)
Bij het echtpaar in huis gedoucht (wat een zooitje) om vervolgens alle geraniums het huis uit te zetten ivm mijn allergie tegen die planten.
Niet ze maar een allergie maar ik word er zo stoned van als een garnaal :-)
Met oogkappen op gingen we naar bed, het blijft hier de hele nacht toch wel erg licht.
Vanmorgen zijn we meteen na het ontbijt op pad gegaan.
Een wandeling van 23km over een min of meer rechte weg, dan asfalt, dan grind.
Gelukkig maakten alle bloemen en de uitzichten over het meer, Stödesjön, er een mooie tocht van.
De bloemen werden druk bezocht door vele soorten vlinders.
De meeste kenden we wel maar er landde er eentje op Sieb zijn broek die groter was dan de anderen, zwart met blauw en wit, prachtig.
Water haalden we uit stroompjes langs de weg of van een Zweedse dame met 5 iniminie hondjes die alleen maar blaften.
Zei vertelde dat door de harde wind de muggen op afstand bleven en dat we uit moesten kijken voor de zwart/zilveren adder want die was giftig.
We kregen een appel mee en we vervolgden de kilometers lange weg.
Even rusten aan het water, even rusten in het gras en onze lunch gegeten aan een picknickbankje langs de kant van de weg.
Het was een weg met weinig verkeer wat ook nog eens rustig reed, heel fijn.
Om 15.00uur kwamen we in Stöde aan waar we eerst de kerk bezochten.
Een mooie witte stenen kerk met een interieur wat in een kleur blauw was geverfd zoals mijn moeder graag gebruikte: blauw met een zweem grijs er doorheen.
We haalden een stempel bij de pastorie en liepen de laatste 400m van vandaag naar de camping waar we een hutje hadden geboekt.
Omdat de receptie gesloten was en de voicemail aanstond heeft Sieb een man aangeschoten die een duik in het sleutelkastje deed en ons een sleutel gaf waarvan hij dacht dat het wel de juiste zou zijn :-)
Nu zitten we dus heerlijk in een rood houten huisje met uitzicht op het meer.
De zon schijnt, de wind is gaan liggen en dan gaan wij ook zo doen even doen, even een power napp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten