Een staartje

Dat verhaal van die sleutel kreeg natuurlijk nog een staartje.
Na een uur liepen we de eigenares tegen het lijf die zich niets van een reservering kon herinneren en het ook niet in haar agenda of mail kon vinden.
Hoe dan ook, we moesten het huisje aan het water uit want daar zouden vanavond andere mensen gebruik van maken.
Ze had wel nog een ander huisje waar we in mochten, wat verder naar achteren.
Wij vonden dat niet zo erg gezien de wind die was gaan liggen en de daardoor “happy muskieto’s” die iedereen in hun buurt aanvielen.
En waar vind je de meeste muggen, inderdaad, bij het water!
We gingen naar de supermarkt voor onze warme hap voor vanavond en brood voor morgenochtend en de lunch.
De diepvriesmaaltijd was snel opgewarmd, pasta met spekjes en kaassaus, het moest lijken op Pasta Carbonara maar het had er nog niet naast gelegen!
Met een schaal tomaten en een bakje yoghurt sloten we de maaltijd af.
Zo nog een kopje thee en dan hop... het stapelbed in.