Zaterdag 17 november Fez - Fez

 Ondanks dat we vandaag naar de oude stad van Fez gingen, moesten we vroeg opstaan om de drukte en de warmte voor te zijn.

Eerst werd er gepind want morgen gaan we naar richting Sahara.
Het duurde zeker een half uur voordat iedereen geld had, het apparaat weigerde regelmatig dienst....
Eerst vergaapten we ons aan de prachtige toegangspoort van het koninklijk paleis, Bab Boujeloud.
Het paleis staat op 8 hectare grond en ze mogen in Fez blij zijn als de Koning 1x per jaar een paar dagen komt.
Het geheel wordt door de staat onderhouden.
De Koning heeft 7 paleizen, daar gaan je duur verdiende centen dan aan op, grrr.
Maar hier is de Koning bijna heilig!
We bezochten een leerlooierij.
Bij de ingang kregen we een takje mint om de stank van de looi- en verfbaden enigszins uit onze neusgaten te houden.
We klommen naar een dakterras waar we een prachtig uitzicht houden over ruim 100 baden.
De huiden van schapen, geiten en koeien worden hier met kalk behandeld en in water gelegd zodat de huis zich volzuigt.
Ze worden daarna gewassen en gedroogd en worden daar dun van.
Ergens in het proces werden ook nog zemelen gebruikt waar ze heel soepel van worden.
Alle lappen worden in baden met natuurlijke kleurstoffen geverfd alleen geel niet, dat wordt met de hand gedaan.
Na de koffie wandelden we door het oude Fez.
Een labyrint van 9400 straatjes, steegjes en doorgangetjes waar handel werd gedreven en waar veel oude ambachten nog worden beoefend maar er staan ook stadspaleizen, een mausoleum en diverse moskeeën.
Naast leerbewerkers waren er ook koperslagers, wevers, messenslijpers enz.
Het wemelde van de koffietentjes en eethuisjes.
Wij lunchten in een oud gebouw wat na een renovatie een prachtige lokatie was geworden.

15 november: Chaos op de weg

 

Chaosop de snelweg. 

Dag lieve blogspot lezers fijn dat jullie weer op het blog langskomen om onze avonturen mee te beleven. 

De titel belooft nogal wat. 
Eenmaal op de snelweg van Rabat naar Meknès  beland ging het echt voorspoedig. 
Met een gangetje van honderd per uur schoot het lekker op. 
Na een uurtje wat orange zwaai lichten in de verte. 
Zal wel een auto met pech staan. 
Maar het verkeer gaat steeds langzamer rijden. 
Het is een 6 baans weg. 
Ze moeten de auto toch veilig aan de kant krijgen, we hebben de tijd. 
Maar wat blijkt men is het riool aan het vervangen. 
De hele weg ligt er uit. 
Zei ik dat aan onze kant 3 rijstroken waren met vlucht strook. 
Het zijn op een gegeven moment 4 want op vluchtstrook rijden nu ook auto,s. 
O die gaan benzine tanken. 
Ze hebben haast en proberen er via het benzinestation weer een paar auto’s op te schuiven.  
Ook de vrachtwagen,s doen lekker mee. 
Er zijn ook hele bijdehante chauffeurs die duiken een zandpad op. 
En willen met een grote boog door het openhanded achter het benzine station langs. 
Waaat er is een witte auto die ze tegenhoud. 
Allebij uit de auto en wild gebarend probeert de auto die van de snelweg komt er langs komen. 
Maar dat lukt. 
Andere auto die er achter aan zijn gereden draaien en komen weer onze richting op. 
Maar er is geen mens die ze er tussen laat. 
Een mooi meisje in een BMW probeert met handkusjes een chauffeur over te halen. 
Ondertussen is de berm ook een rijstrook geworden. Wij rijden nu dus met 5 voertuigen naast elkaar. 
Luit toeteren naar elkaar. 
Wat blijkt alle auto’s ,s moeten over een baan. 
Er zij er die over het afgezet te deel gewoon rijden om dan verderop er weer tussen te dringen. 
Ze zetten hem er gewoon voor en hopen dat je voorrang geeft omdat de chauffeur geen schade wil. 
Maar dan staat hij stil. 
Wat een spektakel in de bus hadden wij de grootste lol. 
Na een 30 min reden wij de laatste baan die overgelaten was op. 
Dat lukte goed de politie was ondertussen wakker geworden. 
Die hieden de auto,s tegen die een andere weg hadden gevonden (gemaakt). 
Hé hé op naar Merknes. 
Was een heel
Leuke gewaarwording en de rust keerde ook weer terug in de bus. 
Tot de volgende keer lieve blogspot lezers. 
Groetjes Siebren. 

Zaterdag 16 november: Meknès - Fez

Wat is het toch heerlijk als alles, echt alles wat we wilden zien, regels wordt.

We lieten ons ook vandaag weer in de bus van hot naar daar brengen.

Na een prima nacht en een goed ontbijt gingen we naar de oude stad van Meknès onder begeleiding van een prima Marokkaanse gids.

Ze sleepte ons de hele oude stad door, naar het Moulay Ismail mausoleum en een paar souvenirwinkels waar we een oud ambacht te zien kregen, het inkloppen van een zilveren draad in een legering van ijzer en koper.

Als het af was zag het er prachtig uit, het metaal was donker grijs geworden met glimmende zilveren vlakken en strepen.

Niet verkeerd maar niets voor ons.

De oude stad werd helemaal onder handen genomen.

1 Van de 2 stadspoorten stond in de stijgers, de andere was net klaar.

De stadsmuur werd opnieuw gepleisterd en de kantelen, die van weer en wind te lijden hadden gehad, werden weer in hun oude glorie hersteld.

Op het dakterras van een cafeetje hadden we uitzicht over een plein waar koetsjes met paarden stonden voor toeristen die zich daarin door de oude stad konden laten verplaatsen.

Arme paarden...

We wandelden verder door de stad totdat we bij een groot plein kwamen wat het centrale punt is van Meknès en waar elke avond van alles te doen is voor jong en oud.

Het sociale leven in Marokko is erg belangrijk.

We stapten weer in de bus om naar een dorpje te rijden voor een lunch met kefta-tajine (erg lekker) gevolgd door een wandeling over wat ooit een Romeinse stad was geweest: Volubilis.

Door een aardbeving ergens in 1700 was de stad grotendeels verwoest en werden de stenen gebruikt voor uitbreiding van Meknès.

Er staat nog wel iets overheid maar het mooiste waren de mozaïeken vloeren waarvan er nog, verbazend genoeg, een paar bijna helemaal intact waren.

Omdat er geen schaduw was en de wind was gaan liggen, werd het erg warm zo’n 28 graden.

Niemand klaagde maar omdat we ons toch aan kledingvoorschriften dienden te houden, waren we blij dat we na afloop in de bus met airco verder gingen naar Fez.

15 november Casablanca - Meknès

 Ondanks de herrie uit de discotheek, vielen we als blokken in slaap om tegen 7.00uur van het verkeer wakker te worden.

Een monotone damesstem waarschuwde voetgangers voor de naderende tram.
Gelukkig kwam die slechts 2x per uur door de straat.
Na een ontbijt met groenten, olijven, eieren en koffie(drab) reden we om 8.30uur naar de kust voor de grootste moskee van Marokko.
Islamiet of niet, het was heel indrukwekkend.
De bouw, de muren met mozaïek, de plafonds ingelegd met cederhouten motieven, de deuren van titanium, de ruimte om al die voeten van de gelovigen te wassen en de grootte van het geheel was overweldigend.
Daarbij hadden we ook nog eens een strak blauwe lucht en keken we uit over de Atlantische Oceaan.
We dronken koffie aan het strand waarna de bus ons naar Rabat bracht, de hoofdstad van Marokko.
Daar lunchten we in de Kashba, de oude stad.
Het restaurant zat in een oud pand waar we op lage stoeltjes rond een “salontafel” gingen zitten en elk van ons een tajin kreeg met kip of rundvlees.
Heel smaakvol.
In de middag liepen we met een gids door Oud Rabat, schitterend, en een mausoleum waarvan de ingangen werden “bewaakt” door 2 ruiters te paard en bij het mausoleum zelf stonden bij alle 4 de zijkanten bewakers in vol ornaat.
Van binnen was het mausoleum helemaal met steentjes en houten mozaïeken versierd.
Op het plein daarvoor was men ergens in 1200 begonnen met een moskee, de dragers van het dak stonden nog altijd op het plein maar omdat die dynastie verdween, is de moskee nooit afgebouwd.
Het was al ver in de middag toen we de 2uur durende rit begonnen naar Meknès.
Nu zitten we in een luxe hotel aan de rand van de stad.

14 november Amsterdam- Casablanca

​Vanmorgen liep de wekker om 6.00uur af.

Peter stond om 6.40 op de stoep om ons naar Schiphol te brengen.
Een lang gekoesterde wens van mij ging in vervulling: een rondreis door Marokko.
Met ruim een uur vertraging vlogen we met Transavia naar het noorden van Afrika.
Daar werden we opgewacht door de Nederlandse reisleider.
De groep, waarmee we de komende 2 weken in een luxe touringcar rondreizen, telt 21 mensen van tussen de 50 en 75 jaar.
We gaan het meemaken, misschien roepen we begin December wel heel hard: dit nooit meer:-)
Casablanca is ontstaan uit het Berberdorp Anfa.
De Souk is er nog evenals een toren met een uurwerk en prachtige mozaïekpatronen.
Morgen gaan we naar de Hassan ll moskee, een enorm bouwwerk wat half boven de oceaan uitsteekt en voor ruim 25.000 mensen plaats kan bieden.
We gaan het zien.
Nu eerst lekker eten en slapen want morgen gaan we alweer om 8.30uur op pad.

29 juni Zwolle - Kampen 23km.

Lieve blogspot lezers daar is hij weer.

Langs de IJssel was het een heel mooie wandeling.

Veel op de dijk gelopen, zonder schaduw en niet al te veel bankjes.

Onder het lopen dan maar ons  broodje  opgegeten.

Wat denk je, achter de struiken 100 meter verder op één picknick tafel in de uiterwaarden van de IJssel.   

We hebben de tijd en  gaan  hier een  tijdje lekker zitten,  schoenen uit.

We zitten in de schaduw en er waait een verkwikkend windje.

De Hefbrug van Kampen konden we even later vanaf de dijk zien.

Een half uur later liepen wij er overheen Kampen binnen.

Bij een restaurant een lekkere ijskoffie gedronken.

Hier werken mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt.

Die zijn we tijdens de wandeling verschillende keren tegen gekomen.

Zo , nu lekker in de trein na 12 uur onderweg te zijn geweest.

Zijn we in 7 min weer in Zwolle 🥴

Weer niks opgeschoten.

Ik ben het zat, we gaan naar huis.

Zometeen  van Zwolle naar Leiden en dan naar Haarlem.

Nog omreizen ook, kan er ook nog wel bij.

Van en naar A’dam centraal rijden geen treinen horen we steeds op de stations.

Maar al met al straks ons eigen bed met eigen kussen.

Daar kijken wij naar uit.

Helaas voor Julie lieve blogspot lezers was dit het laatste blog van dit avontuur.

Foto’s 29 juni

 

Foto’s 28 juni

 

28 juni. Herxen - Zwolle 24.1 km.

 We hadden heerlijk geslapen in “Het is maar een tuinhuisje”.

Een groot tuinhuis in een tuin van 5000 m2., we zullen maar zeggen: het stond niet in de weg :-)
Omdat ons onderkomen in de middle of nowhere stond, aten we bij de Vrienden op de Fiets, dat werd zo gezellig dat we pas om 21.30uur terugkeerden naar het tuinhuis.
Na een uurtje lezen kropen we in bed en sliepen tot 7.30uur toen de wekker afging.
Het ontbijt werd in een picknickmand bij ons neergezet, aan ons de keus tussen tuin of tuinhuis.
Vandaag zou een zonnige dag worden en genoten wij binnen van al het lekkers.
Even voor negenen liepen wij de kilometer terug naar de dijk om daar de route weer op te pakken.
Wat een verschil met gisteren, het scheelde een jas, de temperatuur was 10 graden gekelderd, er waren veel meer wolken en de wind was in hevigheid toegenomen, kortom, een heerlijke dag om te wandelen.
We liepen over de dijk naar een vogelbroedgebied waar we met een boog omheen liepen om weer op de weg uit te komen waar we gestart waren.
Zo ging het de hele dag, we liepen omwegen die helemaal niet nodig waren maar die ons wel over mooie paden en prachtige natuur voerden.
In Windesheim dronken we koffie met iets lekkers bij een zorgboerderij waar gehandicapten jong volwassenen de bediening deden.
We kwamen weer terug in de straat waar we gelogeerd hadden, dat schoot lekker op maar niet heus.
Na een halve km. bogen we af en liepen door weilanden, bossen en over een dijk waar we het gras deelden met een kudden schapen.
Uit het lange gras vlogen heel veel libelles op in allerlei kleuren.
Langs water aan de ene kant en de industrie aan de andere kant liepen wij Zwolle binnen.
We passeerden een enorm zonnepanelenpark wat dreef op het water van de Sekdoornse Plas, het kostte ons een kwartier om er langs te lopen.
Over een groenstrook, langs water, een kinderboerderij met een gillend speenvarken en Park de Wezenlanden liepen wij Zwolle Centrum in.
We dronken een ijskoud biertje op een terras en liepen over de Bolwerken naar ons laatste onderkomen, een half uurtje lopen buiten het centrum.

Foto’s 27 juni

 

27 juni Olst - Herxen 17.2km.

 Na een zwoele zomeravond was onze slaapkamer erg warm geworden ondanks dat we op tijd alle ramen en de deur hadden opengezet.

Toch waren we zo moe dat toen we onze kussens roken, we meteen in slaap vielen.
De wekker ging op tijd af en vanuit ons slaapkamerraam zagen we in de tuin een gezellig gedekte tafel staan.
Dat nodigde uit om snel te poedelen, aan te kleden en alles in te pakken.
Met z’n vieren genoten we, onder de parasol, van de aangename temperatuur.
Het zou vandaag zeker 30 graden worden...
Voor we op weg gingen waren we rijkelijk voorzien van water en hadden we ons dik  met zonnebrandcrème ingesmeerd.
De muggenspray hielden we bij de hand want het zou een wandeling worden dicht langs de IJssel en zijn uiterwaarden.
Vol goede moed stapten wij Olst uit en liepen over de dijk van de uiterwaarden richting het noorden.
Het was nog maar de vraag of we overal konden lopen want vorige week nog had het water zeker een meter hoger gestaan en konden voetgangers alleen via de dijk lopen.
Gelukkig stond de slagboom open en gezien het aantal fietsers was het pad goed begaanbaar.
Al gauw zagen wij dor gras in het prikkeldraad hangen en de grijze verkleuring van de planten liet duidelijk zien hoe hoog het water had gestaan, zeker 80 centimeter hoger dan nu.
Sommige paden waren zo sompig dat onze schoenen werden vastgezogen in de natte klei.
Om de uiterwaarden weer uit te komen was er tussen het prikkeldraad een hekje geplaatst waar we echt niet door konden vanwege een enorme plas water.
Om droge voeten te houden zijn we toen maar over het hekje heen geklommen.
Een groot deel van het pad liep over een fietspad van betonnen platen, slechts af en toe liepen we door grasland of op een pad langs de IJssel.
Maar vooral op die laatste twee paden sloegen de muggen hun slag.
Wat een geniepige kleine rotbeestjes zijn dat, voordat we met de spray klaarstonden hadden ze ons al te pakken, en niet een mug, nee, meteen een flinke groep tegelijk zodat als we mepten er zeker 1 de kans kreeg dit te overleven.
Hun overwinning was van korte duur want door de spray maakten volgende aanvallers meteen rechtsomkeer.
Desalniettemin hadden we weer een paar jeukende, rode bulten extra.
Mede door de warmte genoten we minder van de wandeling dan eerdere dagen.
Zeker een uur zaten we in de schaduw van een enorme wilg langs de IJssel.
Een paar kilometer verder vonden we een picknicktafel aan de rand van een vogelreservaat waar een reiger aangevallen werd door 4 kieviten, de reiger zat waarschijnlijk dicht bij hun nest.
De boerderij aan de andere kant van de dijk had een ooievaarsnest op de hooimijt met 3 jongen erin, het geklepper van de ouders was duidelijk te horen.
We waren bijna op ons logeeradres toen we toch nog even op het terras van het plaatselijke dorpshuis een biertje dronken.
Al met al was het voor ons een dag met even lang wandelen als zitten, het was gewoon te warm.

Foto’s 26 juni