Gister aan het eind van de middag kwam het opzetten en ons wereldje werd steeds kleiner en kleiner.
Op een gegeven moment zagen we alleen nog het terras en dat terwijl we hele dag hadden kunnen genieten van de vergezichten, de sneeuw op de bergen, roofvogels en een kudde schapen die ons bijna omver liep :-)
Na 5 uur klimmen vanuit Saint Jean Pied de Port kwamen we in Orrison aan.
De middag hadden we doorgebracht met een Canadees echtpaar, gezellig.
Aan tafel zaten we tussen Fransen en Argentijnse vriendinnen.
We aten een onbestendig soepje, macaroni met gekookte spareribs en een fles wijn en toe een stuk taart, waar was de groente ???
We lagen al om 22.00uur in bed en sliepen ondanks het gesnurk en rumoer tot bijna 7 uur en moesten ons nog haasten voor het ontbijt.
Alles de rugzak in, water mee en op pad in het grijze ongewisse.
De mist trok met flarden op maar bleef om ons heen hangen.
Het was super, flink stijgen, dan weer vlak, Maria op een stapel stenen en zo ploeterden we naar de top op 1400 meter.
En wat schetst onze verbazing , aan de andere kant van de bergen was het strak blauw.
We daalden af door het bos en zitten nu in een klein cafeetje in Roncesvalles.
We willen nog een uurtje doorlopen en dan een bed zoeken.
Het wandelen gaat ons goed af, we hebben er steeds meer plezier in :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten