Vandaag zou het een warme dag worden en besloten we vroeg op pad te gaan.
Om 8.00uur vertrokken we richting Hell, ja heus, het dorpje heette echt zo :-)
Het lag naast het vliegveld waar ook een winkelcentrum was waar we boodschappen wilden doen.
Maar zover zijn we nooit gekomen want 500m. van de route af was er een winkel met alles wat we nodig hadden.
De Kultuurmelk en de muffins haalden het niet verder dan de picknicktafel naast de supermarkt
Via de buitenwijken van Hell gingen we gestaag naar boven.
De huizen die we vanaf de weg hadden gezien en waarvan we tegen elkaar hadden gezegd wat een prachtig uitzicht die mensen hadden, passeerden we en klommen we voorbij de laatste huizen op de berg.
Het asfalt veranderde in een graspad en later in de bekende smalle paadjes door het bos.
Maar wat was het lekker, de zon stond aan een egaal blauwe hemel en brandde schaamteloos op ons neer, het bos bracht de welkome schaduw.
Maar elk voordeel heeft een nadeel en dus liepen we wederom door veenmoeras, klauterden we over boomstronken en boomwortels en probeerden we ons evenwicht te bewaren op de keien die overal op het bospad lagen.
We liepen op een rand van de berghelling, links van ons de afgrond met bomen waarvan we alleen de boomtoppen zagen en rechts een steile helling met dennenbomen en enorme hoeveelheden stenen en rotsen waar dan toch ook weer boompjes houvast op vonden.
De eerste stop was bij twee bankjes langs de kant van de weg waar we later gezelschap kregen van Mireille die er stevig de pas in had omdat ze morgen in Trondheim wilde aankomen.
Wij dronken lekker koffie met een stuk chocola, onze motor deze vakantie :-)
Dachten we dat het stijgen nu wel gedaan zou zijn, nou, dan wachtte ons een verrassing, we waren nog niet eens op de helft.
We klommen en klommen en ja hoor, boven hadden we een schitterend uitzicht op het dal.
In de verte zagen we de bergen waar we gisteren overheen waren gekomen maar ook wat we vandaag al gedaan hadden.
De vliegtuigen waren verworden tot modelbouw exemplaren evenals de auto’s.
Het dal lag te schitteren in de zon.
Omdat we wel trek hadden in een boterham besloten we dat het volgende bankje voor ons was.
De komende kilometers was er helemaal geen bankje te bekennen maar toen we een paar boomstronken zagen die midden op pad stonden hebben we de rugzakken afgedaan en daar lekker gegeten.
Cora en Richard passeerden ons, ze zochten ook een bankje.
We wensten ze sterkte :-)
Later zagen we ze zitten op een bruggetje met de voeten bungelend boven het water.
We liepen over een “pad” onder de electriciteitsmasten, Sieb een eind voor mij toen ik ineens zijn rugzak langs de kant zag staan.
Hoi hoi, hoorde ik, zat hij boven in een uitkijkpost op een stoel.
Er was net aan plaats voor twee dus klauterde ik naar boven via een ladder die zijn beste tijd gehad had en samen lieten we onze blik gaan over de bossen en rotsen die we aan de overkant van het dal zagen.
Wat mooi.
Via een kiezelweg daalden we af en passeerden een waterval.
Veel zagen we er niet van, er stonden teveel grote bomen voor.
Na nog een half uurtje lopen liep het pad bij een boerderij over het erf, de boerderij waar wij een kamer hadden gereserveerd.
Een vriendelijk man deelde zijn huis met Pelgrims.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten