We verlieten de stad via een brug en wandelden door de Molengoot, een oude loop van de Vecht.
Over een betonnen pad ging het door weiden waar koeien graasden.
Het volgende stuk langs de Vecht waren de Rheezermaten, uiterwaarden van de Vecht die worden beschouwd als kwetsbaar gebied.
Nadat er een paar jaar geleden nieuwe beddingen zijn aangelegd heeft de Vecht weer meer bochten met nieuwe fiets- en wandelpaden.
Tegen koffietijd liepen we Rheeze binnen: koffie met appeltaart :-)
We zagen vanaf het terras het beeldschone dorpje!
Het is een esdorp met een prachtige brink waar nog boerderijen omheen staan met de schuur aan de kant van de brink zodat de boer makkelijk met paard en wagen de schuur in kon.
Op sommige schuren zat nog een motief gemaakt van gevlochten stro.
Er waren rietdekkers bezig, echt vaklui, die het dak van een boerderij vernieuwden.
Na nog een paar kilometer aan landweggetjes liepen we lange tijd door het bos.
Er zijn nog steeds wat resten stuifzand van wat eens een woestenij was.
De temperatuur was zeker 5 graden lager dan gisteren, de wind was flink toegenomen.
Boven onze hoofden hoorden we de wind met de kruinen van de bomen spelen.
Op het open veld genoten wij van de wind, wat een koelte, heerlijk!
Na het bos staken we weer de Vecht over waar we een vistrap zagen, een stuw en een kleine schutsluis.
Voor Ommen liepen we weer lange tijd door het bos, dronken chocomelk, genoten van het zonnetje en werkte aan het blog :-)
We bereikten Ommen via een brug over de Vecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten