21 oktober

 Als er een tyfoon over dit eiland raast, komt er een verslag op de tv van een reporter die zich staande probeert te houden bij de vuurtoren van Muroto Cape.

Na vannacht kunnen wij ons daar iets bij voorstellen.
Sinds gisteravond ging het steeds harder waaien tot een stormkracht die in het hotel overduidelijk te horen was.
We werden vaak wakker van de storm en van de golven die op de kust stuksloegen, een paar meter verwijderd van het hotel.
Lang voordat de wekker afliep waren we al wakker en boekten we een hotel in Kochi voor komend weekend, pakten de rugzakken in en waren stipt om 7.30uur in de eetzaal.
Alles stond al klaar en de eigenaresse legde alles uit.
Het zal jullie niet verbazen dat we weer aan de vis zaten :-)
Ditmaal een visje wat we zelf grilden en waarvan het de bedoeling was het met kop en staart op te eten.
Gedroogde vellen zeewier om de rijst mee te eten.
Een stukje gebakken bonitovis die wij veel te droog vonden.
Misosoep, een bolletje gekookte vis, twee plakjes gedroogde vis, omelet en niet te vergeten de brilla-blaadjes.
Geen idee wat dat was maar in combinatie met de rijst echt lekker.
Het gekke was dat we op deze maaltijden een hele ochtend konden lopen.
Geen behoefte aan iets anders en we hadden het al een keer meegemaakt dat we na zo’n uitgebreid ontbijt de lunch haast vergaten.
We werden uitgezwaaid door de eigenaresse en haar zoon, er werden nog wat foto’s gemaakt en daar gingen we weer.
Maar niet voor lang.
Door een foutje in de planning hadden we onverwachts een rustdag:-)
Na ongeveer 10km kwamen we al bij ons volgende onderkomen aan, het was net tien uur geweest.
De deur was open en op onze vraag of we de rugzakken alvast in de hal mochten zetten, zei de man dat onze kamer al klaar was en we alles naar boven konden brengen.
Ongelofelijk, tot nog toe was het steeds pas mogelijk geweest vanaf 15.00uur.
Met alleen een dagrugzakje op de rug liepen we naar de tempel voor een stempel.
We moesten er wel wat voor doen, er waren niet minder dan ongeveer 60 traptreden.
Geen mooi uitzicht, wel een mooi stempel:-)
We slenterden wat door het dorpje, er was niet veel te beleven.
Er was een haventje en ja hoor, we vonden ook een viswinkel met verse vis.
Echt niet normaal wat er allemaal in deze oceanen zwemt, er lag zoveel verschillende vis, we geloofden onze ogen niet!
We passeerden ook een klein winkeltje waar een man schelpen bewerkte.
Hij straalde helemaal vanwege Sieb zijn enthousiasme, hij liet ons graag zien wat hij gemaakt had.
Op weg naar ons onderkomen kochten we allebei een “Bentobox”.
Een doos met alles erin voor een lunch, de Japanners zijn er dol op en wij nu ook want het smaakte prima :-)
De rest van de middag lekker lezen want vanavond wordt er voor ons gekookt.