25 november Imabari - Komatsu

 We hadden het al op TV gezien, het zou regenen de komende twee dagen.

Net als gisteren ontbeten we op het station bij de Franse Bakkerij.
Bij het verlaten van het hotel pakten we een paraplu tegen de paar spetters die er vielen en deden ons weer tegoed aan de lekkere broodjes die ze daar bakten.
De paraplu’s in Japan leiden een eigen leven, ze rouleren.
Wij pakten een paraplu bij het hotel en zetten ze voor het café in een standaard.
Een andere gast die het café verliet, pakte een paraplu uit die standaard en zette die bijvoorbeeld weer in zo’n standaard bij het station.
En zo wisselden de plu’s telkens van eigenaar tijdens een regenachtig dag :-)
We pakten onze spullen in en verlieten Imabari met de trein van even over tienen.
Omdat niet altijd alles in het Engels was vertaald, hadden we het aantal stations geteld die er tussen vertrek en aankomst zaten.
Was niet nodig geweest want in deze provincie dachten ze met ons mee, er stond duidelijk Iyo-Komatsu.
De  ongeveer 20 km. met de trein waren genoeg geweest om onder de buien door te rijden, hier scheen de zon!
We waren nog niet buiten of er kwam een Japanner naar ons toe die vroeg waar we heen wilden.
Volgens het boekje was Tempel 62 naast het station dus dat moest niet zo moeilijk zijn.
Maar hij maakte er een heel circus van en na een minuut of 10 wist hij ons dan toch duidelijk te maken waar de tempel was.
We gaven hem een souvenier, een houten klompje uit Nederland waarop hij zijn auto indook en ons een amulet van Tempel 84 gaf.
Hij blij, wij blij.
Op weg naar ons onderkomen passeerden we ook Tempel 61.
We dachten dat het een soort tentoonstellingsgebouw was maar eenmaal dichterbij gaven de deuren toch echt toegang tot iets wat op een gebedsruimte leek.
Aan de zijkant van het gebouw gingen we de trap op.
Op de bovenste verdieping was een enorme zaal met stoelen, zoals bij ons in de kerk, maar ipv een altaar met een kruis was hier een groot, goudkleurig Buddha-beeld met daarvoor de mogelijkheid om kaarsen te branden.
Aan de muren hingen foto’s van baby’tjes die hier waarschijnlijk gezegend waren.
De ginkgo-bomen waren goudgeel geworden en met de zon erop prachtig om te zien.
En ineens was ie er weer, de behulpzame Japanse meneer van het station.
Hij wilde ons graag helpen en ons naar ons onderkomen rijden maar gezien zijn schommelende bewegingen, hij was zo te zien ladderzat, bedankten we vriendelijk.
We wandelden verder via achteraf weggetjes om de auto’s te vermijden.
Veel te vroeg kwamen we aan bij Base 60, ons onderkomen voor 2 nachten.
Maar goed ook want we waren nog niet binnen of het begon weer flink te regenen.
We zitten nu in een traditioneel huis wat, in opdracht van de grootouders van de huidige eigenaar, 40 jaar gelden is gebouwd en er echt schitterend uitziet.
Wij kregen een grote Japanse slaapkamer met futons.
Gelukkig kunnen we de vensterbanken gebruiken om op te zitten want er staat een lage tafel met een paar platte kussens ernaast.
Hoe Japans kun je het hebben :-)
We gingen voor nog Japanser door naar het badhuis, een Onsen, te gaan!
In een Onsen stroomt warm water uit een natuurlijke bron naar binnen.
Het wordt verdeeld over diverse baden want de mannetjes en vrouwtjes zijn hier strikt gescheiden.
In deze Onsen was ook een buitenbad, heerlijk.
Ik was de enige die daar gebruik van maakte, de andere dames vonden het allemaal veel te koud, dacht ik.
Maar toen ik later in de sauna kwam snapte ik wel waarom, ze keken gezellig met z’n allen naar een reality-soap op TV :-)