2 november Shimanto City

 Vanmorgen konden we uitslapen, we wilden er een echte rustdag van maken :-)

Na een ontbijtje gingen we Shimanto City verkennen en dat wilden we doen op de fiets.
Eerst een lekkere bak koffie gedronken bij de supermarkt en door naar de VVV.
We huurden 2 fietsen en de jongeman zette op een kaart welke bezienswaardigheden er in en buiten de stad te zien waren.
We peddelden langs de rivier naar het westen en zaten al gauw op een smalle weg tussen de bergen want 8 km. buiten de stad lag nog een oude brug over de rivier.
We mochten er niet fietsend overheen en ook niet lopend als er een auto op reed.
Er was geen brugleuning en het was ook niet al te breed.
Toch passeerden ons twee auto’s toen wij de overtocht waagden en inderdaad dan was het eigenlijk net te smal.
We fietsten terug naar de stad en bezochten het Libelle-museum.
Prachtig, zoveel varianten als er zijn, niet te geloven.
Libelles gaan door diverse stadia, eerst een larf, dan een soort kevertje om daarna uit te groeien tot een mooie libelle.
Er was een zaal met opgezette vlinders en een zaal met allemaal aquaria waar vissen, haaien, zeepaardjes en een soort waterhagedis te zien waren.
De mevrouw bij de ingang was dezelfde die gisteren een taxi voor ons had gebeld.
Nu kochten we bij haar libelles die zij maakte van kraaltjes.
Toen we na het ontbijt in alle zondagsrust op de fiets zaten hadden we het opbouwen van een festivalterrein gezien.
Nu was het er gezellig druk met zang en dans en voor de kleintjes allerlei activiteiten.
Het allerbelangrijkste waren de stalletjes met eten.
Iedereen liep wel op iets te kauwen of had een zakje in de hand met iets lekkers erin.
Bij een groep giegelende meiden kochten wij door hun gebakken cake.
Ergens anders saté, bij het tentje ernaast mie en zo hadden we de lunch weer voor elkaar :-)
We kriskraste op de fiets door de stad en stapten af als we iets leuks zagen.
En zo belandden we in een kringloopwinkel, in een soort Hema, in een ijssalon en in Seria een winkel waar alles Y100,= was.
We brachten de fietsen terug naar de VVV en vroegen meteen of zij wisten waar en hoe laat we een bus konden nemen in een dorp waar we over twee dagen aankomen.
Er werd meteen een dienstregeling gepakt, omcirkeld wat voor ons van belang was en de plaats waar we op de bus moesten wachten.
Laat dat nou een straat verder zijn dan waar we een onderkomen hadden geboekt :-)
Omdat het warm water in ons hotel niet werkte, konden we aan de overkant gebruik maken van het badhuis.
Heerlijk, soppen en daarna het hete water in.
Wel apart, ze houden zeker in de badhuizen mannen en vrouwen gescheiden.
Zometeen lekker eten en slapen om morgen fit aan de volgende wandeletappe te beginnen.

1 november Saga - Shimanto City

 De herberg waar we hadden geslapen lag pal aan de Pacific Ocean.

We vielen in slaap op het ritme van de golven die uiteen spatten tegen de rotsen onder ons raam.
Na het ontbijt haalden we de natte kranten uit onze schoenen en trokken ze aan.
Ze waren bijna helemaal droog, heel fijn.
Langs de provinciaalse weg liepen we op het fietspad verder naar het zuiden.
Na nog geen half uurtje wandelen zagen we een café.
De rugzakken gingen af voordat we naar binnen gingen en dat was maar goed ook want echt groot was het niet.
Aan 6 tafeltjes zat 1 man te wachten op zijn ontbijt de tijd dodend met het lezen van de krant of een stripboek.
Aan het laatste lege tafeltje gingen wij zitten en bestelden koffie.
Daar hadden we nou 3 weken naar gezocht, naar een plek om koffie te drinken.
Dit was de eerste :-)
We liepen verder over de Shikoku Nature Trail.
Hele stukken liepen we over een oude weg door een dennenbos, Irino Pine Coast, en langs het strand van Tosa Bay.
De golven waren enorm hoog en een uitdaging voor heel wat surfers.
Ze dreven met hun surfplank in het water wachtend op een golf waarop ze een heel eind mee konden surfen.
We keken er een hele tijd naar, maakten veel foto’s, het was spectaculair!
In een Japanse supermarkt kochten wij gefrituurde balletjes met inktvis en sojasaus en iets lekkers voor bij de koffie, een soort van koffiebroodje maar niet met rozijnen en kaneel maar gevuld met zoete aardappel, niet verkeerd.
Daarna gingen we verder door de weilanden en akkers waar vooral ouderen in hun moestuin werkten.
Het was niet altijd duidelijk wat ze precies deden maar ze waren druk met een hark of schoffel en bukten voor elk sprietje onkruid of steen die verwijderd moest worden.
Tijdens een pauze kwam er een mevrouw naar ons toe met 3 vruchten van de Akebia.
Die plant hebben wij in de tuin, nog nooit een vrucht gezien.
Grote rood/groene vruchten die, als je ze openmaakt, zwart ziet van de pitten met daar tussen zacht wit mierzoet vruchtvlees.
Het smaakte goed maar die pitten waren bitter als gal en bij het uitspugen leek er geen eind aan te komen :-)
We pikten nog een stuk bos mee waarna de weg richting Shimano City ging.
Op een app had ik het adres van ons hotel ingetoetst, het was veel verder dan we dachten totdat we na anderhalf lopen bij de ingang van het Libelle Museum stonden.
Foutje van mij, we waren het hotel gewoon voorbij gelopen.
Niet getreurd, de receptioniste van het museum belde voor ons een taxi die ons in 5 minuten naar het hotel reed.
Hier blijven we morgen ook om naar het Libelle Museum te gaan :-)

31 oktober Tempel 37 naar Saga

 De wekker liep heel vroeg af omdat we op tijd in de tempel wilden zijn voor de openingsceremonie die om 6.00uur begon.

Alles ging in het Japans, niet te volgen door ons wat we heel jammer vonden want de Japanners schudden hun hoofden bij alles wat er werd gezegd.
Een monnik begon met het rammelen van belletjes gevolgd door een mantra van 20minuten.
Ondertussen stonden na elkaar Japanners op om een beetje stof uit een bakje te pakken en dat in een kommetje te leggen.
Ze pakten een boekje van een stapel en lazen de mantra van de monnik.
Daarna verhief de monnik zijn stem en sloeg 5 minuten met kracht op een trommel.
Het hele dorp was meteen wakker :-)
Tot slot hield hij een soort van preek waarna we de tempel verlieten.
Na het ontbijt vulden we onze thermosflessen met koffie en thee voor onderweg.
De dag was grauw en grijs.
Het had de hele nacht geregend en dat hield aan tot het eind van de middag.
We hadden een paar dagen geleden hele grote plastic zakken gekocht om onze spullen in de rugzak te beschermen tegen de regen want de regenhoezen waren onvoldoende gebleken vorige week.
Alles zat dus goed verpakt op mijn rug en op het karretje.
We vertrokken van top tot teen gehuld in ons regenpak en hoopten dat de bewegwijzering  ruim aanwezig zou zijn zodat we onze telefoons niet hoefden te gebruiken voor de navigatie.
Op de kaart te zien liepen we een groot deel van de dag langs een doorgaande weg.
Niets was minder waar want paralel aan die weg liep een oude weg waar we in alle rust onze tocht naar het zuiden van Shikoku konden voortzetten.
Het plateau waar we gisteren opgeklommen waren, gingen we vandaag weer af.
Dat ging niet zonder slag of stoot want de afdaling was via een bospad.
Grote stenen, nat mos, losse kiezels, grote boomwortels en op sommige plaatsen traptreden waarvan de afstand tussen de treden regelmatig veel te groot was.
We klauterden heel wat af en vaak moesten we het karretje optillen om verder te kunnen.
Niet voor herhaling vatbaar, zeker niet bij regen!
Weer op zeeniveau liepen we op asfalt langs een rivier waar het water doorheen klotste.
Bij de verschillende stroomversnellingen overstemde de watervallen de regen.
We aten onze broodjes op in een schuilhut en liepen tot 15.00uur door om bij een soort van supermarkt/restaurant iets warms te drinken.
Kijkend in het boekje hoe ver we nog moesten lopen, zagen we op de kaart een spoorlijn.
Precies waar we zaten was een VVV en zij wist ons te vertellen dat de trein die wij wilden nemen om 16.03uur vertrok van het station op een half uur lopen.
Prima, we waren helemaal klaar met de regen en dus zaten we om 16.03uur in de trein om nog geen kwartier later uit te stappen vlakbij ons onderkomen voor vannacht.
In de hal van de herberg lieten we een spoor van water achter.
De kranten lagen al klaar om onze schoenen mee op te vullen zodat het water er uit kon trekken en we morgen op droge schoenen verder konden.
Op de eerste verdieping lag onze kamer met uitzicht op de oceaan en de bergen aan de overkant van de baai.
We hingen alles op kleerhangers te drogen en kropen onder een heerlijke, warme douche.
Wat ook heerlijk was, het was gestopt met regenen!
Buiten kleurden de wolken roze van de ondergaande zon :-)

30 Oktober Kure - Tempel 37

 De herberg waar we afgelopen nacht sliepen had ons niet alleen een grote kamer gegeven maar ook voor onder de futon een extra matras en een heerlijk donzen dekbed.

We sliepen als marmotten totdat de overbuurman zijn tv aanzette om 4.00uur in de nacht.
Niet hard maar zo’n geluid dat je er net wakker van lag, heel vervelend.
Om 6.30uur kregen we ontbijt op bed, nou ja, op de kamer.
Een lekker soepje, gebakken zalm, een rauw ei, een paar schaaltjes met warme groenten en een pot thee.
We begonnen eraan te wennen dat we geen warme broodjes geserveerd kregen.
Om 7.00uur liepen we met een vest en lange broek aan in de frisse ochtendlucht.
Japan staat vol met “vending machines” waar je warme en koude dranken uit kunt halen.
We kochten 2 flesjes warme koffie met melk, we brandden bijna onze mond maar onze bruine motor hadden we in ieder gevel gehad :-)
Vandaag liepen we over een deel van het Shikoku Natuur Pad dat net buiten Kure begon.
Waar mogelijk liepen we door de natuur, ver weg bij alle auto’s en hun herrie.
We waren op weg naar de Nanako-tōge Pass op 287m. hoogte.
Eerst een flink stuk licht stijgend langs de Osaka-Dani Rivier.
Hoog boven ons hoorden we auto’s over een brug rijden, de pijlers hadden een lengte van zeker 130 meter.
De laatste 3km ging over een smal bospad met brokken steen, bladeren, bruggetjes en weet ik veel hoeveel haarspeldbochten.
Boven was het uitzicht prachtig.
Door de bomen heen zagen wij die enorme hoge auto-brug die wij hadden gepasseerd en in de verte de oceaan.
We stonden boven op een plateau en hoefden daar vandaag ook niet meer af.
De resterende 21 kilometers naar de tempel waren nagenoeg vlak.
Er werd hard op het land gewerkt, de gemberwortels waren goed en op diverse akkers werden de planten uit de grond getrokken zodat de gemberwortel zichtbaar werd.
Auto’s met kratten vol met wortels reden af en aan.
Een paar uur later zaten we in een restaurantje met 4 tafels die bezet werden door twee bejaarde dames zo weggelopen uit Cornationstreet, een wandelaar, een man en wij met z’n tweeën.
Er was een handige kaart met foto’s van de gerechten die we konden bestellen.
Niet dat we dan wisten wat we kregen maar we deden een poging.
Helaas was de soep uitverkocht maar er was nog een plaatje waar we alle twee ons oog op hadden laten vallen en dat was wel op voorraad.
Er kwam een houten plank met daarop een gietijzeren, gloeiendhete schaal met mie.
Daaroverheen een saus met taugé, wortel, pepers en .....gember!
Het ging allemaal op, het smaakte ons prima.
We moesten nog 4 kilometer over het natuurpad om in het dorp aan te komen waar we onderdak hadden gevonden in Tempel 37.
We kregen een grote kamer en het verzoek om 17.30uur aan te schuiven voor het avondeten en morgenochtend om 6.00uur naar de tempel te gaan voor de ochtendceremonie.
We gaan het meemaken:-)

29 oktober Usacho - Kure

 Voor dag en dauw waren we wakker.

We pakten de boel in, ontbeten en stonden om 7.00uur klaar bij de boot die ons in drie kwartier naar de andere kant van het “fjord” bracht.
We werden uitgezwaaid door onze gastvrouw die zwaaide met een Nederlandse vlag.
Op het water dreven woningen/werkruimtes met rondom kweekvijvers en bootjes.
Ook hier sprongen er grote vissen uit het water die met een boog weer terug plonsden in het water, de insecten die ze aten zagen wij niet.
Met zes andere pelgrims zetten we onze wandeling richting Kure voort.
Er stonden voor vandaag 4 tunnels getekend op de kaart, iets waar we helemaal geen zin in hadden.
De eerste was de Tosaka tunnel maar wij kozen voor de berg.
Na de boot kwam de eerste berg die helemaal over asfalt ging en dus voor Sieb en zijn karretje peanuts waren.
De zon was net op en wierp lange schaduwen in het bos.
Tussen de bomen door scheen een oranje gloed en de bladeren leken transparant.
Zo fragiel als het zonlicht alles maakte op dit vroege uur.
Krekels en vogels ontwaakten en lieten van zich horen, het water kabbelde tussen de rotsblokken en boomwortels door.
We werden er stil van.
Na het bos passeerden Susaki City waar we een tafeltje vonden op het terrein van een Japanse supermarkt waar we iets lekkers kochten voor bij de koffie en een “Bento Box”.
Dat is een doos gevuld met allerlei kleine hapjes voor tussen de middag.
Er volgde een stuk langs een rivier met aan de overkant een industriegebied en een paar kilometer verderop lag tunnel nr. twee: Kadoya die een schattig klein tunneltje naast die voor het snelverkeer had.
De tunnel was 420m. lang en prima te delen met een handvol fietsers.
Tunnel nr.3, Awa, was slechts 245m. lang en kwam op het moment dat wij weer op een berg te vinden waren.
Het was een stuk weg met vergezichten over de oceaan, geweldig.
In de berm van de weg zaten veel vlinders die in het zonnetje zaten of rondfladderden.
Als ze stilzaten zagen we ze bijna niet, zo gingen ze op in hun omgeving.
Toch kregen we de kans er een paar te fotograferen:-)
We aten onze Bento Boxen leeg, jammie, jammie en besloten om de laatste tunnel toch maar door te gaan omdat het karretje het waarschijnlijk niet zou overleven om door het zand en over rotsblokken gesleurd te worden.
Een Japanner maakte ons duidelijk dat het een “no go” was met het karretje.
Die laatste tunnel was bijna een kilometer lang: Yakezaka.
Voordat we erin gingen stond er een kast met reflecterende banden die je als een sjerp om moest doen.
Held als ik ben, stoof ik door de tunnel over een fiets- en wandelpad van nog geen 50cm breed, een tunnel die alleen bij ingang en uitgang verlicht was en verder hartstikke donker.
Alleen de koplampen van een handvol auto’s beschenen de weg.
Zo snel had ik nog nooit wandelend en met bepakking 1km. afgelegd.
Meerdere pelgrims liepen door de tunnel omdat het de kortste weg was naar Kure.
Anderhalf uur later stopten we voor de deur van ons onderkomen, Fukuya, waar we een slaapkamer kregen van 10 Tatami-matten groot, en dat is echt heel groot!

28 Oktober

 Het huis waar wij vannacht sliepen, zat helemaal vol.

Ik vroeg me af of ze allemaal net zo beroerd geslapen hadden als ik.
Nou hadden we bij het boeken van een onderkomen niet veel keus gehad maar dat dit huis aan een hele drukke weg lag, dat hadden we niet gezien.
En dus raasde het verkeer bijna dwars door onze slaapkamer heen met als absolute uitschieter een motorrijder die met vol gas van A naar B reed zonder ook maar 1 keer wat minder gas te gebruiken.
Het leek wel een zelfmoordpoging.
En dus zaten we even na 6.00uur aan een witte boterham met pindakaas!!!
Een dampende kop koffie erbij maakte ons ontbijt compleet.
Veel vroeger dan gisteren liepen we onder een strakblauwe lucht naar Usacho.
Uiteraard lag de eerste tempel op een berg waar we genoten van een groep Japanse pelgrims die een lied zongen en dat ondersteunde met belletjes.
Een paar uur later moesten we een heuse pas bedwingen omdat de tunnel van bijna een kilometer lang voor ons geen optie was.
Naar de pas was het 800m. klimmen om langs de andere kant veel minder stijl af te dalen over 1300m. 
Sieb had zijn rugzak opgedaan en de zware spullen in een zak op het karretje.
Dat ging goed, de hele weg hobbelde het karretje zonder problemen achter hem aan.
Door het bos was prachtig.
Het laatste stuk liep het water over de rotsen, waren er watervalletjes en libelles.
Lastig te fotograferen maar toch gelukt :-)
Langs de oceaan en over een enorme brug liepen we naar Tempel 36.
Van daaruit was het nog een kort stukje naar ons onderkomen voor vannacht.
Het is hier heerlijk rustig dus het slapen gaat vast goed komen straks.

27 oktober Kochi - Tosa

 Omdat we zaterdag 1km. voor Tempel 31 waren afgehaakt omdat het pad de berg op te glad was, namen we vanmorgen de bus naar deze tempel en voor het gemak ook naar de volgende tempel:-)

De eindhalte bij de kust was geen optie, dan liepen we teveel om.
Er zat wel een nadeel aan, de bus vertrok pas om 9.00uur en kwam bij de tempel om 9.30uur aan waar we dan weer een uur de tijd hadden om alles te bekijken voordat de volgende bus ons in de buurt van Tempel 32 zou droppen.
Wij dachten dat we daarmee ons late vertrek konden compenseren maar dat bleek niet het geval.
Bij de eerste tempel was net een vrachtlading Amerikanen aangekomen die meteen het hele tempelcomplex in beslag namen.
Het was duidelijk dat het voor hen een toeristisch uitje was vanaf een cruiseschip in de haven van Kochi (zo werd er door eentje aan ons verteld)
Het was er prachtig en ondanks dat alles en iedereen met alles en iedereen op de foto wilden, genoten wij van de prachtige gebouwen waaronder een rode pagode.
De volgende bus haalden wij met gemak :-)
We stapten uit waar de mevrouw van de VVV ons verteld had en na een half uurtje wandelen waren we bij Tempel 32.
In alle rust bekeken we de tempels waarna we naar de ferry liepen wat evengoed nog 2 uur wandelen was.
Daar aangekomen was het net of er geen oversteek was, de kademuur was hermetisch afgesloten.
Via Google translate kwamen we erachter dat de muur altijd dicht was als de boot niet aangemeerd was vanwege tsunami gevaar.
Eenmaal op de ferry zagen we vissen uit het water omhoog springen.
Niet een of twee maar echt heel veel vissen die uit het water opsprongen.
Een beetje trickie, want boven hen zagen we een grote groep zee-arenden vliegen op zoek naar een makkelijke prooi.
Binnen 10 minuten waren we aan de overkant.
Er volgde nog twee tempels en toen viel de duisternis in.
In Nederland is dat geen probleem want daar zijn straatlantaarns maar hier niet.
Voor onze veiligheid vroegen wij een mevrouw in de tempel een taxi voor ons te bellen die er binnen 10 minuten was.
Het was toen nog maar 5 minuten naar ons volgende onderkomen waar we na een douche heerlijk met de pootjes omhoog gingen.