27 november Komatsu - Chikokuchou

 Na weer een heerlijk en goed verzorgd ontbijt liepen we even na 7.00uur richting Tempel 63.

Onze gastheer had op de kaart laten zien waar we vandaag zouden wandelen.
We werden er niet vrolijk van, een drukke doorgaande weg met alleen maar bebouwde kom om ons heen.
Hij adviseerde ons een stuk met de trein te doen.
Na ruim een uur lopen kwamen we langs een café en omdat het één van de weinige cafés op deze tocht was, besloten we naar binnen te gaan.
We kregen de kaart met alleen maar koffie in diverse smaken en uit verschillende landen.
We bestelden een koffie verkeerd.
De eigenaar maakte koffie op een voor ons onbekende manier: siphon koffie.
De koffie ging in een omgekeerde fles zonder bodem.
Daaronder stond een glazen bol met water dat aan de kook werd gebracht.
Het hete water verplaatste zich door de hals van de fles naar boven door de koffie om niet veel later weer via die koffie terug te zakken in de glazen bal.
Het smaakte goed maar we hadden het beter zonder melk kunnen drinken want dan hadden we de smaak beter geproefd.
We kregen er een Osettai bij, een geroosterde boterham met een gekookt ei.
De zon kwam achter de bergen vandaan en het werd heerlijk warm, zo’n 18 graden.
Tempel 63 lag pal aan de doorgaande weg en toch was het er heerlijk rustig.
Bij het stempel kregen we een origami-ster met 63 erop gedrukt.
Om het verkeer te mijden liepen we over een straat paralel aan de drukke weg.
Een mevrouw kwam enthousiast naar ons toe met in elke hand een plastic zakje.
We begrepen dat het een Osettai was en na bedankjes en “conniesjiwai” ( goedendag)
stapte ze in haar auto en reed weer verder.
Ze had echt haar best gedaan want naast snoepjes, zoutjes en een flesje drinken zat er ook een warmtepleister is.
Tempel 64 lag tegen de bergen aan en had genoeg ruimte om te schitteren.
Het was een prachtig complex.
Misschien ook wel omdat de zon scheen dat alles straalde :-)
We vertrokken naar het station waar we door een foutje van ons twee uur op de trein moesten wachten.
Ondertussen aten we de lunch: rijst met zeewier en iets pittigs.
In een Japanse winkel hadden we vers bereidde aubergines in tempura gekocht, ook lekker.
Met het flesje energiedrank konden we er weer even tegen.
We stapten in de trein en omdat iedereen uitstapte bij de volgende halte vroegen we of we over moesten stappen.
En inderdaad, op perron 1 stond de trein naar Akaboshi te wachten.
Omdat er langs de bergen enkel spoor was aangelegd, stopte de trein bij elk station, de plek waar tegengestelde treinen elkaar passeerden.
Tegen vier uur waren we in ons hotel.
Even lekker opfrissen en dan eens zien waar we gaan eten vanavond :-)

26 november Komatsu - Tempel 60 - Komatsu

 Vandaag zou het bewolkt maar droog blijven.

Dat was voor onze tocht de bergen in goed nieuws, prima wandelweer.
Na een stevig ontbijt met onder andere gerookte makreel en miso-soep met veel groenten, was de eerste stop bij de supermarkt voor een grote kop koffie.
De eerste 8km gingen over asfalt licht omhoog.
Bij het einde van de weg was een rustpunt waar we even pauze namen.
Daarna begon een stijle klim van ruim 2km, waar we zeker een uur over deden, naar de tempel.
Het was af en toe zo stijl dat er touwen hingen om jezelf omhoog te trekken.
Er zaten heel veel trappen in met in totaal 1649 treden!
De enige horizontale stukken die we tegenkwamen waren de bruggetjes.
Het pad kronkelde langs en over het water tot zo’n 100 meter onder de top, toen was het kabbelende geluid van water voorbij en hoorden we alleen nog vogeltjes.
En net toen we dachten dat er boven op de berg een bordje zou staan met : gefopt!
zagen we de poort van een van de belangrijkste tempels van Japan.
Niet dat de tempel zelf zo spectaculair was maar omdat Kobi Dashi hier lange tijd had gewoond.
Deze tempel kan ook niet door iedereen bezocht worden want het parkeerterrein is 500meter onder het tempelcomplex en dan volgt er nog een stevige klim.
Na de poort stond een schuilhut waar we koffie maakten met een stuk vruchtenbrood erbij van de Franse Bakkerij uit Imabari.
Voor ons was dit een tempel zoals de meeste andere tempels.
Er stonden een paar bijzondere beelden die voor Japanners belangrijk zijn.
Nadat we ons stempel hadden gekregen, begonnen we aan de afdaling die ook ruim een uur duurde.
Wat was ik blij met mijn wandelstok!
Eenmaal weer op het asfalt liepen we, tot aan het dorp Komatsu, bergafwaarts maar nu met een hellingspercentage van ongeveer 3 procent.
Prima te doen :-)
Het zonnetje brak door waardoor alle herfstkleuren van de bomen er ineens stralend uitzagen.
Op een bankje genoten we van het zonnetje en van de herrie van vogels in de bomen achter ons.
Vogels? Nee, het bleken apen te zijn die ons eerder in de gaten hadden dan wij hen.
Door te schreeuwen probeerden ze ons te verjagen maar dat hadden wij dus helemaal niet in de gaten:-)
Pas toen Sieb een weiland in wilde lopen en de apen zag wisten wij waar dat geschreeuw vandaan kwam.
Ze deden zich tegoed aan het rijpe kakifruit waar de bomen vol mee hingen.
Wat wij in de bomen zagen, was een groep van zo’n 5 apen.
Maar niet voor lang want ze renden weg toen ze ons het weiland in zag lopen.
Er was nog tijd voor wat boodschappen, even onder de douche en hup, aan tafel.
Er was weer net zo uitgebreid en lekker gekookt als gisteravond.
Dat gaan we thuis zeker missen!

25 november Imabari - Komatsu

 We hadden het al op TV gezien, het zou regenen de komende twee dagen.

Net als gisteren ontbeten we op het station bij de Franse Bakkerij.
Bij het verlaten van het hotel pakten we een paraplu tegen de paar spetters die er vielen en deden ons weer tegoed aan de lekkere broodjes die ze daar bakten.
De paraplu’s in Japan leiden een eigen leven, ze rouleren.
Wij pakten een paraplu bij het hotel en zetten ze voor het café in een standaard.
Een andere gast die het café verliet, pakte een paraplu uit die standaard en zette die bijvoorbeeld weer in zo’n standaard bij het station.
En zo wisselden de plu’s telkens van eigenaar tijdens een regenachtig dag :-)
We pakten onze spullen in en verlieten Imabari met de trein van even over tienen.
Omdat niet altijd alles in het Engels was vertaald, hadden we het aantal stations geteld die er tussen vertrek en aankomst zaten.
Was niet nodig geweest want in deze provincie dachten ze met ons mee, er stond duidelijk Iyo-Komatsu.
De  ongeveer 20 km. met de trein waren genoeg geweest om onder de buien door te rijden, hier scheen de zon!
We waren nog niet buiten of er kwam een Japanner naar ons toe die vroeg waar we heen wilden.
Volgens het boekje was Tempel 62 naast het station dus dat moest niet zo moeilijk zijn.
Maar hij maakte er een heel circus van en na een minuut of 10 wist hij ons dan toch duidelijk te maken waar de tempel was.
We gaven hem een souvenier, een houten klompje uit Nederland waarop hij zijn auto indook en ons een amulet van Tempel 84 gaf.
Hij blij, wij blij.
Op weg naar ons onderkomen passeerden we ook Tempel 61.
We dachten dat het een soort tentoonstellingsgebouw was maar eenmaal dichterbij gaven de deuren toch echt toegang tot iets wat op een gebedsruimte leek.
Aan de zijkant van het gebouw gingen we de trap op.
Op de bovenste verdieping was een enorme zaal met stoelen, zoals bij ons in de kerk, maar ipv een altaar met een kruis was hier een groot, goudkleurig Buddha-beeld met daarvoor de mogelijkheid om kaarsen te branden.
Aan de muren hingen foto’s van baby’tjes die hier waarschijnlijk gezegend waren.
De ginkgo-bomen waren goudgeel geworden en met de zon erop prachtig om te zien.
En ineens was ie er weer, de behulpzame Japanse meneer van het station.
Hij wilde ons graag helpen en ons naar ons onderkomen rijden maar gezien zijn schommelende bewegingen, hij was zo te zien ladderzat, bedankten we vriendelijk.
We wandelden verder via achteraf weggetjes om de auto’s te vermijden.
Veel te vroeg kwamen we aan bij Base 60, ons onderkomen voor 2 nachten.
Maar goed ook want we waren nog niet binnen of het begon weer flink te regenen.
We zitten nu in een traditioneel huis wat, in opdracht van de grootouders van de huidige eigenaar, 40 jaar gelden is gebouwd en er echt schitterend uitziet.
Wij kregen een grote Japanse slaapkamer met futons.
Gelukkig kunnen we de vensterbanken gebruiken om op te zitten want er staat een lage tafel met een paar platte kussens ernaast.
Hoe Japans kun je het hebben :-)
We gingen voor nog Japanser door naar het badhuis, een Onsen, te gaan!
In een Onsen stroomt warm water uit een natuurlijke bron naar binnen.
Het wordt verdeeld over diverse baden want de mannetjes en vrouwtjes zijn hier strikt gescheiden.
In deze Onsen was ook een buitenbad, heerlijk.
Ik was de enige die daar gebruik van maakte, de andere dames vonden het allemaal veel te koud, dacht ik.
Maar toen ik later in de sauna kwam snapte ik wel waarom, ze keken gezellig met z’n allen naar een reality-soap op TV :-)

24 november Imabari

 We werden voor ons doen laat wakker, het was kwart voor acht.

Vandaag hadden we een rustdag waarop we zoveel mogelijk onderkomens wilden reserveren, het liefst tot en met Tempel 88.
Bij het station zat de VVV waar ze prima Engels spraken en ze bereid waren ons te helpen met de onderkomens waar alleen Japans gesproken werd.
We waren al een eind op weg maar in dit geval was hulp altijd welkom.
Wat er ook bij het station was, was een Franse bakkerij :-)
Daar gingen we heen voor een ontbijt.
Een lekkere kop cappuccino, een warm croissantje en een broodje gevuld met ei en spek waarna Sieb de verleiding niet kon weerstaan een broodje met vijgen te eten.
Het was zo lekker, we gaan morgenochtend weer!
We wandelden naar het Imabari Castel waar het verbazend rustig was.
We waren even vergeten dat het vandaag een nationale feestdag was, Thanksgiving Laborday, en dus bijna alles  gesloten was op een handvol winkels en cafeetjes na.
Het kasteel is een van de bijzonderste van Japan, er zit een hele brede slotgracht omheen  die gevuld wordt met water uit zee.
Op het moment dat wij er waren werd het vloed en het water stroomde rijkelijk de gracht in met vissen en al.
Het kasteel was prachtig gerestaureerd.
Blijkbaar was het vandaag een belangrijke dag want ook hier zagen we ouders met hun baby’tjes en kleine kinderen op hun Paasbest een zegening ontvangen.
Via de haven liepen we een winkelstraat in waar dus bijna alles gesloten was behalve een eethuisje op een hoek helemaal vol met Japanners.
Kijk, daar houden wij van, als de lokale bevolking ergens massaal eet is het eten goed.
We sloten aan in de rij en wachtten rustig op onze beurt om naar binnen te mogen.
Sieb bestelde een gebakken makreel en ik bruine paling in tempura.
Het stelde niet teleur, het was heerlijk.
We liepen terug naar het hotel, kochten nog een soort roomsoes voor bij de thee bij de Franse bakker en stortten ons op de laatste 3 weken van onze vakantie.

22 november Imabari - Onomichi

 Vandaag zaten we al vroeg op de fiets en jeetje, wat was het koud.

Het was strak blauw met her en der een wolk, ideaal fietsweer:-)
We hadden ons vest en handschoenen aangetrokken en met de hulp van Pocket Earth fietsten wij naar de eerste brug van vandaag.
Deze verbond Shikoku met Ohshima Eiland over een lengte van 6.5 kilometer.
Het was spectaculair!
De fietsers hadden een eigen op- en afgang die vanaf zeeniveau als een kurkentrekker naar boven ging.
Voor de wandelaars en fietsers was er een afgeschermde strook.
We fietsten met een paar meiden op die uit Amerika en Ierland kwamen en in Japan werkten. Eén van de twee had op Texel gewerkt en had nog een beetje Nederlands onthouden:-)
Maar ze fietsten veel te snel! 
We deden wat boodschappen op een markt en gingen door naar de volgende brug, 3 km., die ons naar Hakatajima Eiland bracht. Een klein stukje verder was brug nummer 3, 1km., naar Ohmishima Eiland.
Daar stopten we op een plek waarvandaan we de volgende brug in al zijn glorie konden fotograferen.
En daar waren de meiden weer, helemaal enthousiast dat ze ons weer zagen.
Ze maakten een foto van ons voor de brug en weg waren ze :-)
Die brug verbond dit eiland met Ikuchijima Eiland met een lengte van 4.2km.
We hadden trek en aten ergens langs de zee onze boterhammen met omelet.
We hadden nog 2 bruggen te gaan, eentje van 3.2 km. Naar Innoshima Eiland en de laatste van 3.5km naar Mukaishima Eiland.
Omdat de laatste brug niet geschikt was voor fietsers omdat er slechts een smalle rijstrook was, namen we de veerpont naar Onomichi. 
Wat hadden we het vandaag getroffen, geen wind, volop zon en een fietsroute die op het asfalt met een blauwe streep was gemarkeerd.
Morgen fietsen we weer terug naar Shikoku om daar een dagje uit te rusten en dinsdag onze wandeltocht voort te zetten.

21 november Onishi - Imabari

 Onze gastvrouw was zo’n lieverd, ze lachte de hele tijd, gaf ons een compliment omdat we de vis hadden opgegeten die menig Japanner liet staan, zorgde voor een waterkoker zodat we koffie konden zetten en zwaaide ons vanmorgen uit.

We hadden zo wie zo geen klagen over de herbergen, Ryokan, waar we sliepen.
Omdat we thee kregen bij het ontbijt, wandelden we eerst naar de supermarkt voor een kop koffie waarna we er flink de pas in zetten voor de eerste tempel van vandaag.
Er zouden er nog 5 volgen.
Volgens het boekje liepen we de hele dag langs een grote weg en door de bebouwde kom.
Wij hadden, waar mogelijk, steeds een paralel weg gekozen en liepen op die manier lekker rustig met best wel wat stukken door de natuur.
Binnen een uur waren we bij Tempel 54 en door de buitenwijken van Imabari liepen we naar het centrum voor Tempel 55.
Daar bedacht ik me dat we vannacht slapen in een hotel in het centrum van Imabari.
De app bekeken en wat bleek, het hotel was op 9 minuten lopen van Tempel 55.
Als we daar de rugzakken achter mochten laten, liepen we de rest van de dag zonder bagage.
Goed idee en Sieb kon dan meteen kijken waar fietsen te huur waren voor morgen.
Het hotel vond het prima en dus haalden we de noodzakelijke spullen zoals drinken en ons stempelboek uit de rugzakken en liepen naar het station op zoek naar de rijwielverhuur.
Niet te vinden en dus aan een medewerker van de trein gevraagd.
Wat wij voor een fietsenwinkel hadden aangezien, bleek ook de verhuurder van fietsen.
Ze had nog twee fietsen in onze maat die we meteen voor 3 dagen huurden.
Konden we vandaag een beetje oefenen voor het weekend als we de Nishi-Seto Expressway gingen fietsen.
We sprongen op de fiets en reden naar de volgende tempel, nr.56.
Het liep al tegen 12 uur toen we daar wegreden en we lustten wel wat.
Ergens tussen de rijstvelden en wat huizen vonden we op een hoek een klein eettentje.
Twee tafels van de vijf waren bezet, wij konden er nog prima bij.
Sieb koos iets uit met een krab-kroket en ik kip in sojasaus met gebakken vis.
Het smaakte goed, we konden er weer tegen aan :-)
Aan de voet van een berg lag de volgende tempel en ja hoor Tempel 58 lag boven op diezelfde berg.
Op de fiets werd het een hele klim met de nodige haarspeldbochten.
Na de bochten kwam het laatste stuk door een bos, een trap met 218 treden.
Het was de moeite waard en ook het uitzicht over Imabari was prachtig.
We daalden 2 kilometer af, soms lekker snel, soms wat rustiger aan.
Tempel 59 was de volgende en de laatste tempel van vandaag.
Een grote groep Japanners chanten voor de ingang van de grote tempel, altijd bijzonder.
Over een grote weg fietsten we terug naar het hotel om even lekker te douchen.
Eens even kijken wat voor restaurants hier zaten en bij de eerste bleven we zitten.
Een eigen eetkamer met een soort van houten traliewerk bij de deuren.
Er viel niets te kiezen, wat we aten werd door de kok bepaald.
Het was een 5 gangen diner en echt super lekker, alles had een eigen smaak en allemaal gerechten die we nog nier eerder hadden gegeten.
We keken nog even wat we morgen mee moesten nemen op onze fietstocht en gingen moe maar voldaan naar bed.

20 november Matsuyama - Onishi

 

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Christien Carpay <christiencm@gmail.com>
Datum: 20 november 2025 om 17:37:44 GMT+9
Onderwerp: 20 November Matsuyama - Onishi

Vanmorgen zagen we op de tv dat het niet warmer zou worden dan 14 graden met wolken en af en toe zon. 
Dat kwam helemaal uit. 
Bijna de hele dag liepen we langs de rand van het eiland, eerst richting noorden en na de lunch richting oosten. 
Op de rand lopen hield in dat we langs de zee liepen en soms er boven omdat er nauwelijks ruimte was voor de trein, de auto’s, de voetgangers en fietsers. 
Dat hadden ze opgelost door naast de weg een pad te maken op schragen die aan de rots vastzaten. In het pad zaten roosters zodat we de golven onder ons, tegen de voet van de berg uit elkaar zagen spatten.
Op de smalle stukken liepen we langs de doorgaande weg maar zodra het kon pakten we een weg parallel aan die drukke weg.
We liepen door dorpen met mooie, oude, houten huizen.
Gisteravond was hier op het nieuws dat er in het zuiden van Japan 179, meest houten woningen in de as zijn gelegd, ze blussen al 2 dagen.
We aten bij een restaurant aan zee met uitzicht over het water.
Lekker een hamburger met een glas cola, naast elkaar, helemaal gezellig:-)
Ondanks dat we vandaag 30km. liepen en we genietend van alle mooie dingen om ons heen, waren we tegen 16.00uur in de herberg waar er nu voor ons gekookt wordt :-)
Ze wilden graag dat we voor het eten hadden geschrobd en gebadderd.
Heerlijk in de hete tobbe en daarna in een kimono-badjas om 18.00uur aan tafel :-)



Verstuurd vanaf mijn iPhone