Gistermiddag na de rijstevlaai met smeltende slagroom zijn wij naar ons onderkomen gewandeld.
En net als de nacht daarvoor sliepen wij heerlijk koel in het souterrain.Op advies van onze gastvrouw aten wij om de hoek bij een restaurant met watermolen: De Vief Heringe, De Vijf (Franse) Soldaatjes.
Zowel het achter- als voorterras zaten op 1 tafeltje na helemaal vol en dat ene tafeltje was voor ons :-)
Één blik op de menukaart was voldoende om onze keus bij de ober kenbaar te maken.
Wij wilden graag huisgemaakte friet met Zoervleisj.
We werden niet teleurgesteld, het smaakte net zoals mijn Oma het maakte, heerlijk!
Een lekker biertje van de tap erbij en het diner was compleet.
De dag werd afgesloten met koffie en vanmorgen begon de dag met koffie.
Na het uitgebreide ontbijt konden we er weer een paar uur tegen.
Om op de route terug te komen liepen wij via de Charles Beltjenslaan naar de voet van de Kollenberg.
Die laan is wereldberoemd in Nederland, hier werden de opnames gemaakt voor de serie Flodder, die “asociale” familie in die nette villawijk.
De Kollenberg was een flinke klim met bovenop de berg korenvelden, het leefgebied van de Korenwolf, een hamster-soort.
We daalden af naar Windraak en klauterden de Schelberg op.
We daalden af naar de Heemtuin en klauterden de Wanenberg op.
We daalden af naar Puth en lieten de Lippenberg links liggen.
Door het bos liepen we in een rechte lijn naar Kasteel Terborgh waar we koffie dronken.
Een fijne plek met veel schaduw, het was vandaag weer boven de 30 graden.
We passeerden Oude Kerk, de A76, Spaubeek, klommen en daalden en liepen een heel stuk bovenop een berg met prachtig uitzicht op de heuvels om ons heen.
In Terstraten namen we rust.
Om ons heen boerderijen in diverse bouwstijlen, allemaal van Monumentenzorg.
Het was alsof we in een museum zaten.
Met het klimmen en dalen was het nog niet gedaan.
We volgden de Platsbeek waar een inie minie stroompje doorheen ging.
Inmiddels was onze watervoorraad aardig geslonken maar hadden nog geen kans gezien deze na de koffie aan te vullen.
Helaas gaf de waterput waar we langskwamen op weg naar Valkenburg ook geen water.
Een oudere dame die in de voortuin zat hielp ons uit de brand.
Vandaag was de meest dorstigste dag van onze hele vakantie.
Al van verre zagen we de watertoren van Schimmert staan, “De Reus van Schimmert”, een pracht exemplaar uit 1927 in Amsterdamse Schoolstijl.
Onderweg zagen we diverse grote kasteelhoeven, de een nog mooier dan de ander.
Bij Kasteelhoeve Bockhof was ook het hoogste punt van het Pieterpad: 130m.
Door het Ravensbosch liepen we naar de A79 waar we onderdoor gingen en zo in Valkenburg aankwamen.
Het was al laat in middag, om nu nog een terrasje te pakken was niet handig en dus liepen we door naar de camping, op de top van de Cauberg....
Gelukkig zagen we een sluippadje in het struikgewas wat de weg aanzienlijk bekortte.
We moesten wel even de rugzakken afdoen zodat we tussen het prikkeldraad door konden kruipen om daarna de weg naar de camping te vervolgen.
Nog voor we door de poort waren zagen we hem al staan: het wijnvat!
Ja ja, eerst leegdrinken en dan slapen :-))
Zitten we heerlijk uit te rusten naast “ons” wijnvat, komt er een bezorg-auto van AH de camping opgereden.
Het echtpaar naast ons zag het niet zitten om met twee kratjes Heineken vanuit de AH in Valkenburg deze kant op te fietsen en hadden de bezorgdienst ingeschakeld.
Geweldig, zelfs de chauffeur zag de zottigheid er van in :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten