Het was zo warm vannacht dat we alleen onder het dekbedhoes sliepen en de deur naar het balkon wagenwijd open lieten staan.
Nu had dit hotel wel 2 pauwen in de tuin lopen maar we hoopten dat die hun gekrijs pas weer voortzetten als wij wakker waren.We hebben ze de hele nacht niet gehoord :-)
We sliepen heerlijk en sprongen om 5.30uur ons bed uit want om 6.00uur was het ontbijt.
In de eetzaal allemaal werklui die in de buurt een klus hadden.
We waren de vreemde eenden in de bijt :-)
Lekker vroeg zaten we op de fiets en jawel, meteen een heuvel op naar het centrum van Villip.
Onderweg nog een paar stevige klimmers met als tegenpolen de afdalingen :-)
Sommige lekker lang, anderen met in de afdaling een haakse bocht of de oversteek van een drukke weg.
Hoe dan ook, we schoten weer lekker op.
Na zo’n 20km genoten we weer van een enorme kop koffie met dit keer een lekker croissantje gevuld met amandelspijs, jammie jammie.
Nadat we ruim vijf uur hadden gefietst besloten we een camping te zoeken.
Eerst een lunch gekocht en iets te eten voor vanavond.
Op een bankje in de zon (36 graden) onze broodjes gegeten en uitgerust stapten we weer op de fiets om een camping te zoeken aan het water.
Het was weer eens idioot warm vandaag dus een plas water was welkom.
We peddelden via Mariaweiler naar de camping.
Er waren veel mensen die hun auto op de weg hadden geparkeerd en half bloot naar de plas liepen waar wij dan weer met de fietsen tussendoor slingerden omdat we hetzelfde idee hadden.
Eenmaal op de camping bleek deze vooral door caravans gebruikt te worden, geen plek voor onze tent.
We kwamen uiteindelijk aan bij het restaurant om ons aan te melden.
Tja, zei de juffrouw die ons hielp, U moet wel even geduld hebben want eerst moeten alle gasten weg zijn en dan kunt U na 18.00uur een plekje uitzoeken.
Er was bijna geen gras te zien want uit de wijde omgeving waren mensen hierheen gekomen om van het mooie weer te genieten.
In het water gleden kinderen van de opblaas-glijbanen, er waren waterfietsen, er werd gezwommen en er werd volop met strandballen gespeeld die van links naar rechts, of andersom, door de lucht gingen.
Het terras van het restaurant zat mutje vol, iedereen had wel trek in iets kouds.
Echt voor iedereen het perfecte vermaak op een zomerse dag!
We zaten op het terras aan een ijskoud biertje toen de eerste druppels vielen.
Niemand trok zich er ook maar iets van aan.
Niet veel later werden de druppels een echte bui en werd door veel mensen de boel bij elkaar geraapt om te vertrekken.
Droog hebben ze hun auto’s niet gehaald.
Van het een op het andere moment kwam de regen met bakken uit de lucht.
Het terras werd ontruimd, de parasols ingeklapt en het grasveld was in een mum van tijd helemaal leeg, iedereen vluchtte voor het noodweer.
Inmiddels donderde en bliksemde het in de verte en het kwam met een sneltreinvaart onze kant op.
We hoorden de bladeren van de grote populieren bewegen door de toenemende wind die steeds krachtiger werd en er uiteindelijk voor zorgden dat het grasveld waar wij ons tentje op zouden zetten, bezaaid was met afgerukte takken.
De regen werd hagel met stenen zo groot als knikkers.
De overkant van het meertje was niet meer te zien, de regen joeg horizontaal over het water.
Iedereen die het restaurant was ingevlucht wachtte tot het noodweer ophield.
Wij boekten ondertussen een hotelletje in Düren.
Omdat ik daarvoor internet nodig had, kreeg ik de toegangscode en konden we het adres in onze app zetten zodat we er, als het droog was, zo heen konden fietsen.
Eindelijk zagen we in het wolkendek her en der iets blauws verschijnen en na ruim 2 uur ging de wind liggen, stopte de regen en brak de zon door.
Omdat ze wisten dat wij hier waren om te kamperen, kwamen ze met een creatieve oplossing: we mochten slapen in het kleedhok voor de strandgasten.
En aldus geschiedde!
Sieb dweilde de grond, ik leegde de stink prullenbakken en het kleedhok was aan kant :-)
Er tegenover stond het gebouw met toiletten en douches, helemaal OK.
We zaten lekker een boekje te lezen toen de volgende bui zich aankondigde.
Met rukwinden en heel veel regen nam hij beslag op alles wat ‘m in de weg stond.
Het opblaasspeelgoed in het water rukte aan de touwen, wij kropen in het toiletgebouw en zagen hoe prullenbakken en rieten parasols door de wind werden verplaatst.
Sieb keek op de app en zag dat het ergste nog moest komen! maar dat ging gelukkig een paar kilometer verder aan ons voorbij.
Het tentje zette we op in de kleedruimte omdat het te koud zou zijn in de grote ruimte.
Buiten was het weer rustig, bijna alsof er niets gebeurd was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten