Ja ja, tussen witte lakens slapen is echt heerlijk!
We werden pas tegen 8uur wakker en schoven iets later aan bij een heerlijk ontbijtbuffet waar we uitgebreid de tijd voor namen.De tentoonstelling ging pas om 11.00uur open en dus stapten we tegen elven op de fiets voor de laatste 3,5km.
Wij dachten echt op z’n Nederlands, we dachten aan een rechte, platte weg.
Zo zag het er op de kaart uit maar niks was minder waar.
Eenmaal de Hauptstrasse uit was de buitenwijk trapsgewijs gebouwd met hellingen van 10 tot zeker 20% over een lengte van zo’n 2km.
In het eerste verzet ging dat aanvankelijk nog goed maar tot twee keer toe zat er niets anders op dan met de fiets aan de hand te lopen.
Eenmaal boven op de berg keken we tegen het gebouw van Würth aan, we hoefden gelukkig niet meer naar beneden!
In het grote gebouw kwamen meteen herinneringen uit 1995 toen we hier met z’n viertjes waren om het werk van Christo te zien.
Hij had toen de hele ontvangsthal inclusief de vloer, trappen, tafels en stoelen met ongebleekte katoenen lappen ingepakt.
Nu hingen aan de muren enorme collages door Christo gemaakt.
Er waren ook een flink aantal fysieke objecten die Würth aangekocht had.
Er was een film over hoe Christo werkte, over de Floating Piers in Italië en over het inpakken van het museum Würth en Christo’s ontmoetingen met Würth.
Al met al hing en stond er genoeg om ons aan te vergapen -:)
Na twee uur stapten we weer op de fiets om ons als kanonskogels naar beneden te laten rollen maar dat had dan weer zo snel gegaan dat we zeker weten een paar bochten zouden hebben gemist!
Nu lekker in de koelte van het pension en alles klaarzetten voor morgen als we aan de terugweg beginnen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten