31 oktober Tempel 37 naar Saga

 De wekker liep heel vroeg af omdat we op tijd in de tempel wilden zijn voor de openingsceremonie die om 6.00uur begon.

Alles ging in het Japans, niet te volgen door ons wat we heel jammer vonden want de Japanners schudden hun hoofden bij alles wat er werd gezegd.
Een monnik begon met het rammelen van belletjes gevolgd door een mantra van 20minuten.
Ondertussen stonden na elkaar Japanners op om een beetje stof uit een bakje te pakken en dat in een kommetje te leggen.
Ze pakten een boekje van een stapel en lazen de mantra van de monnik.
Daarna verhief de monnik zijn stem en sloeg 5 minuten met kracht op een trommel.
Het hele dorp was meteen wakker :-)
Tot slot hield hij een soort van preek waarna we de tempel verlieten.
Na het ontbijt vulden we onze thermosflessen met koffie en thee voor onderweg.
De dag was grauw en grijs.
Het had de hele nacht geregend en dat hield aan tot het eind van de middag.
We hadden een paar dagen geleden hele grote plastic zakken gekocht om onze spullen in de rugzak te beschermen tegen de regen want de regenhoezen waren onvoldoende gebleken vorige week.
Alles zat dus goed verpakt op mijn rug en op het karretje.
We vertrokken van top tot teen gehuld in ons regenpak en hoopten dat de bewegwijzering  ruim aanwezig zou zijn zodat we onze telefoons niet hoefden te gebruiken voor de navigatie.
Op de kaart te zien liepen we een groot deel van de dag langs een doorgaande weg.
Niets was minder waar want paralel aan die weg liep een oude weg waar we in alle rust onze tocht naar het zuiden van Shikoku konden voortzetten.
Het plateau waar we gisteren opgeklommen waren, gingen we vandaag weer af.
Dat ging niet zonder slag of stoot want de afdaling was via een bospad.
Grote stenen, nat mos, losse kiezels, grote boomwortels en op sommige plaatsen traptreden waarvan de afstand tussen de treden regelmatig veel te groot was.
We klauterden heel wat af en vaak moesten we het karretje optillen om verder te kunnen.
Niet voor herhaling vatbaar, zeker niet bij regen!
Weer op zeeniveau liepen we op asfalt langs een rivier waar het water doorheen klotste.
Bij de verschillende stroomversnellingen overstemde de watervallen de regen.
We aten onze broodjes op in een schuilhut en liepen tot 15.00uur door om bij een soort van supermarkt/restaurant iets warms te drinken.
Kijkend in het boekje hoe ver we nog moesten lopen, zagen we op de kaart een spoorlijn.
Precies waar we zaten was een VVV en zij wist ons te vertellen dat de trein die wij wilden nemen om 16.03uur vertrok van het station op een half uur lopen.
Prima, we waren helemaal klaar met de regen en dus zaten we om 16.03uur in de trein om nog geen kwartier later uit te stappen vlakbij ons onderkomen voor vannacht.
In de hal van de herberg lieten we een spoor van water achter.
De kranten lagen al klaar om onze schoenen mee op te vullen zodat het water er uit kon trekken en we morgen op droge schoenen verder konden.
Op de eerste verdieping lag onze kamer met uitzicht op de oceaan en de bergen aan de overkant van de baai.
We hingen alles op kleerhangers te drogen en kropen onder een heerlijke, warme douche.
Wat ook heerlijk was, het was gestopt met regenen!
Buiten kleurden de wolken roze van de ondergaande zon :-)

30 Oktober Kure - Tempel 37

 De herberg waar we afgelopen nacht sliepen had ons niet alleen een grote kamer gegeven maar ook voor onder de futon een extra matras en een heerlijk donzen dekbed.

We sliepen als marmotten totdat de overbuurman zijn tv aanzette om 4.00uur in de nacht.
Niet hard maar zo’n geluid dat je er net wakker van lag, heel vervelend.
Om 6.30uur kregen we ontbijt op bed, nou ja, op de kamer.
Een lekker soepje, gebakken zalm, een rauw ei, een paar schaaltjes met warme groenten en een pot thee.
We begonnen eraan te wennen dat we geen warme broodjes geserveerd kregen.
Om 7.00uur liepen we met een vest en lange broek aan in de frisse ochtendlucht.
Japan staat vol met “vending machines” waar je warme en koude dranken uit kunt halen.
We kochten 2 flesjes warme koffie met melk, we brandden bijna onze mond maar onze bruine motor hadden we in ieder gevel gehad :-)
Vandaag liepen we over een deel van het Shikoku Natuur Pad dat net buiten Kure begon.
Waar mogelijk liepen we door de natuur, ver weg bij alle auto’s en hun herrie.
We waren op weg naar de Nanako-tōge Pass op 287m. hoogte.
Eerst een flink stuk licht stijgend langs de Osaka-Dani Rivier.
Hoog boven ons hoorden we auto’s over een brug rijden, de pijlers hadden een lengte van zeker 130 meter.
De laatste 3km ging over een smal bospad met brokken steen, bladeren, bruggetjes en weet ik veel hoeveel haarspeldbochten.
Boven was het uitzicht prachtig.
Door de bomen heen zagen wij die enorme hoge auto-brug die wij hadden gepasseerd en in de verte de oceaan.
We stonden boven op een plateau en hoefden daar vandaag ook niet meer af.
De resterende 21 kilometers naar de tempel waren nagenoeg vlak.
Er werd hard op het land gewerkt, de gemberwortels waren goed en op diverse akkers werden de planten uit de grond getrokken zodat de gemberwortel zichtbaar werd.
Auto’s met kratten vol met wortels reden af en aan.
Een paar uur later zaten we in een restaurantje met 4 tafels die bezet werden door twee bejaarde dames zo weggelopen uit Cornationstreet, een wandelaar, een man en wij met z’n tweeën.
Er was een handige kaart met foto’s van de gerechten die we konden bestellen.
Niet dat we dan wisten wat we kregen maar we deden een poging.
Helaas was de soep uitverkocht maar er was nog een plaatje waar we alle twee ons oog op hadden laten vallen en dat was wel op voorraad.
Er kwam een houten plank met daarop een gietijzeren, gloeiendhete schaal met mie.
Daaroverheen een saus met taugé, wortel, pepers en .....gember!
Het ging allemaal op, het smaakte ons prima.
We moesten nog 4 kilometer over het natuurpad om in het dorp aan te komen waar we onderdak hadden gevonden in Tempel 37.
We kregen een grote kamer en het verzoek om 17.30uur aan te schuiven voor het avondeten en morgenochtend om 6.00uur naar de tempel te gaan voor de ochtendceremonie.
We gaan het meemaken:-)

29 oktober Usacho - Kure

 Voor dag en dauw waren we wakker.

We pakten de boel in, ontbeten en stonden om 7.00uur klaar bij de boot die ons in drie kwartier naar de andere kant van het “fjord” bracht.
We werden uitgezwaaid door onze gastvrouw die zwaaide met een Nederlandse vlag.
Op het water dreven woningen/werkruimtes met rondom kweekvijvers en bootjes.
Ook hier sprongen er grote vissen uit het water die met een boog weer terug plonsden in het water, de insecten die ze aten zagen wij niet.
Met zes andere pelgrims zetten we onze wandeling richting Kure voort.
Er stonden voor vandaag 4 tunnels getekend op de kaart, iets waar we helemaal geen zin in hadden.
De eerste was de Tosaka tunnel maar wij kozen voor de berg.
Na de boot kwam de eerste berg die helemaal over asfalt ging en dus voor Sieb en zijn karretje peanuts waren.
De zon was net op en wierp lange schaduwen in het bos.
Tussen de bomen door scheen een oranje gloed en de bladeren leken transparant.
Zo fragiel als het zonlicht alles maakte op dit vroege uur.
Krekels en vogels ontwaakten en lieten van zich horen, het water kabbelde tussen de rotsblokken en boomwortels door.
We werden er stil van.
Na het bos passeerden Susaki City waar we een tafeltje vonden op het terrein van een Japanse supermarkt waar we iets lekkers kochten voor bij de koffie en een “Bento Box”.
Dat is een doos gevuld met allerlei kleine hapjes voor tussen de middag.
Er volgde een stuk langs een rivier met aan de overkant een industriegebied en een paar kilometer verderop lag tunnel nr. twee: Kadoya die een schattig klein tunneltje naast die voor het snelverkeer had.
De tunnel was 420m. lang en prima te delen met een handvol fietsers.
Tunnel nr.3, Awa, was slechts 245m. lang en kwam op het moment dat wij weer op een berg te vinden waren.
Het was een stuk weg met vergezichten over de oceaan, geweldig.
In de berm van de weg zaten veel vlinders die in het zonnetje zaten of rondfladderden.
Als ze stilzaten zagen we ze bijna niet, zo gingen ze op in hun omgeving.
Toch kregen we de kans er een paar te fotograferen:-)
We aten onze Bento Boxen leeg, jammie, jammie en besloten om de laatste tunnel toch maar door te gaan omdat het karretje het waarschijnlijk niet zou overleven om door het zand en over rotsblokken gesleurd te worden.
Een Japanner maakte ons duidelijk dat het een “no go” was met het karretje.
Die laatste tunnel was bijna een kilometer lang: Yakezaka.
Voordat we erin gingen stond er een kast met reflecterende banden die je als een sjerp om moest doen.
Held als ik ben, stoof ik door de tunnel over een fiets- en wandelpad van nog geen 50cm breed, een tunnel die alleen bij ingang en uitgang verlicht was en verder hartstikke donker.
Alleen de koplampen van een handvol auto’s beschenen de weg.
Zo snel had ik nog nooit wandelend en met bepakking 1km. afgelegd.
Meerdere pelgrims liepen door de tunnel omdat het de kortste weg was naar Kure.
Anderhalf uur later stopten we voor de deur van ons onderkomen, Fukuya, waar we een slaapkamer kregen van 10 Tatami-matten groot, en dat is echt heel groot!

28 Oktober

 Het huis waar wij vannacht sliepen, zat helemaal vol.

Ik vroeg me af of ze allemaal net zo beroerd geslapen hadden als ik.
Nou hadden we bij het boeken van een onderkomen niet veel keus gehad maar dat dit huis aan een hele drukke weg lag, dat hadden we niet gezien.
En dus raasde het verkeer bijna dwars door onze slaapkamer heen met als absolute uitschieter een motorrijder die met vol gas van A naar B reed zonder ook maar 1 keer wat minder gas te gebruiken.
Het leek wel een zelfmoordpoging.
En dus zaten we even na 6.00uur aan een witte boterham met pindakaas!!!
Een dampende kop koffie erbij maakte ons ontbijt compleet.
Veel vroeger dan gisteren liepen we onder een strakblauwe lucht naar Usacho.
Uiteraard lag de eerste tempel op een berg waar we genoten van een groep Japanse pelgrims die een lied zongen en dat ondersteunde met belletjes.
Een paar uur later moesten we een heuse pas bedwingen omdat de tunnel van bijna een kilometer lang voor ons geen optie was.
Naar de pas was het 800m. klimmen om langs de andere kant veel minder stijl af te dalen over 1300m. 
Sieb had zijn rugzak opgedaan en de zware spullen in een zak op het karretje.
Dat ging goed, de hele weg hobbelde het karretje zonder problemen achter hem aan.
Door het bos was prachtig.
Het laatste stuk liep het water over de rotsen, waren er watervalletjes en libelles.
Lastig te fotograferen maar toch gelukt :-)
Langs de oceaan en over een enorme brug liepen we naar Tempel 36.
Van daaruit was het nog een kort stukje naar ons onderkomen voor vannacht.
Het is hier heerlijk rustig dus het slapen gaat vast goed komen straks.

27 oktober Kochi - Tosa

 Omdat we zaterdag 1km. voor Tempel 31 waren afgehaakt omdat het pad de berg op te glad was, namen we vanmorgen de bus naar deze tempel en voor het gemak ook naar de volgende tempel:-)

De eindhalte bij de kust was geen optie, dan liepen we teveel om.
Er zat wel een nadeel aan, de bus vertrok pas om 9.00uur en kwam bij de tempel om 9.30uur aan waar we dan weer een uur de tijd hadden om alles te bekijken voordat de volgende bus ons in de buurt van Tempel 32 zou droppen.
Wij dachten dat we daarmee ons late vertrek konden compenseren maar dat bleek niet het geval.
Bij de eerste tempel was net een vrachtlading Amerikanen aangekomen die meteen het hele tempelcomplex in beslag namen.
Het was duidelijk dat het voor hen een toeristisch uitje was vanaf een cruiseschip in de haven van Kochi (zo werd er door eentje aan ons verteld)
Het was er prachtig en ondanks dat alles en iedereen met alles en iedereen op de foto wilden, genoten wij van de prachtige gebouwen waaronder een rode pagode.
De volgende bus haalden wij met gemak :-)
We stapten uit waar de mevrouw van de VVV ons verteld had en na een half uurtje wandelen waren we bij Tempel 32.
In alle rust bekeken we de tempels waarna we naar de ferry liepen wat evengoed nog 2 uur wandelen was.
Daar aangekomen was het net of er geen oversteek was, de kademuur was hermetisch afgesloten.
Via Google translate kwamen we erachter dat de muur altijd dicht was als de boot niet aangemeerd was vanwege tsunami gevaar.
Eenmaal op de ferry zagen we vissen uit het water omhoog springen.
Niet een of twee maar echt heel veel vissen die uit het water opsprongen.
Een beetje trickie, want boven hen zagen we een grote groep zee-arenden vliegen op zoek naar een makkelijke prooi.
Binnen 10 minuten waren we aan de overkant.
Er volgde nog twee tempels en toen viel de duisternis in.
In Nederland is dat geen probleem want daar zijn straatlantaarns maar hier niet.
Voor onze veiligheid vroegen wij een mevrouw in de tempel een taxi voor ons te bellen die er binnen 10 minuten was.
Het was toen nog maar 5 minuten naar ons volgende onderkomen waar we na een douche heerlijk met de pootjes omhoog gingen.

26 oktober Kochi

 Voor vanmorgen hadden we de wekker gezet om 7.00uur.

We wilden graag op tijd op de Zondag Markt zijn die vanaf 6.00uur begon.
De wekker hadden we niet nodig want we werden vanzelf wakker en liepen om 6.30uur over de markt die om de hoek van ons hotel lag.
We hadden dit niet willen missen!
Japanners met een groentetuin hadden hun oogst uitgestald op kraampjes die meestal niet hoger waren dan onze knieën.
Gewend om vanaf de grond te leven, zaten ze op krukjes en hadden zo een goed overzicht op de groenten en fruit die ze te koop aanboden.
De markt was ruim een kilometer lang met ongeveer 300 kramen waar niet alleen groenten maar ook antiek, leren tassen, houten speelgoed en heel veel streetfood werd verkocht.
We probeerden van alles, een zoet broodje van een bakker, zoete aardappel in beslag gedompeld en dan gefrituurd, een opgerolde pannenkoek met ei en sojasaus en tot slot gebakken haai met een koek van zeewier.
Kortom, alles wat we nog niet gegeten hadden.
Het was heerlijk foto’s schieten want het was een drukke markt met alle handelswaren die van eigenaar wisselden.
Bij een paar dames die een kraam met antiek hadden, kochten we een oude bel die we vorige week in een tempel hadden gezien, een soort rammelaar :-)
Omdat we vlakbij Kochi Kasteel waren bezochten we dat ook.
Een enorme houten gebouw uit 1600 wat na de Tweede Wereldoorlog helemaal is gerestaureerd.
Vanaf het dak hadden we mooi uitzicht over de stad en de bergen er omheen.
Op een plein naast het kasteel was een grote groep mensen die Tai Chi deden.
Ze vroegen of we mee wilden doen maar de vorm die wij kennen is anders dan deze.
Richting hotel stuitten we op een gezellig feest met een zangeres en dansgroepen waar ook weer genoeg keuze was in een snelle hap.
In het overdekte winkelcentrum gingen we bij Daiso naar binnen, een 100yen winkel.
Bij de VVV vroegen we hoe we morgen het beste naar Tempel 31 konden komen.
Zij raadde ons een dagkaart aan voor de Hop on Hop off Bus die ons niet alleen naar de Tempel 31 en Tempel 32 zou rijden maar later ook naar de kust.
Na een hele dag geslenterd te hebben liggen we nu met platvoeten uit te rusten op bed :-)

25 oktober

 Gisteren hadden we naar het weerbericht gekeken en gezien dat er in het weekend een bui kon vallen bij een temperatuur van rond de 25 graden.

Bij het openschuiven van de gordijnen was de lucht overwegend blauw.
Wij blij.
Na een ontbijt zonder vis :-) stapten we in de schoenen, Sieb laadde zijn karretje en ik deed de rugzak op.
Waar we gisteren in het hotel waren gebleven voor Hot Spring, vertrokken we nu naar Dainichiji (Tempel 28) 2km verderop.
Het was er rustig en we namen alle tijd voor de tempels die er stonden.
Door het open veld ging het verder.
Veel mensen werkten in hun tuintjes en op het land.
Fruit en groenten zijn hier erg duur, daarom zie je bij veel huizen een moestuin.
We kwamen langs bomen met grote groene citrusvruchten, pompelmoen?
Het was een flinke klus om de schil eraf te krijgen.
Het smaakte naar grapefruit maar had zoveel grote pitten dat er weinig te eten overbleef:-)
We vonden een picknickplaats naast een supermarkt die prima koffie had, we kochten er iets lekkers bij.
Op de picknickplaats was een oudere dame met een rollator.
We kregen van haar mandarijntjes uit haar eigen tuin.
Ze was helemaal blij met het Delfts blauwe klompje wat we haar cadeau gaven.
Aankomend bij de volgende tempel zagen we bussen op de parkeerplaats staan.
Helemaal vergeten, het was zaterdag vandaag en de Japanners laten zich dan massaal rondrijden langs de tempels om hun stempelboek vol te krijgen.
Om niet zeker een half uur in de rij te moeten staan, gingen we eerst een stempel halen.
Tegelijk met ons kwamen er twee dames aanlopen met alle stempelboeken van de pelgrims uit die bussen, het waren enorme stapels.
We zagen onze geest al dwalen toen er een monnik kwam aanlopen.
Hij pakte onze boeken aan, zette er de stempels in en schoof het door naar een mevrouw die er met een lang penseel de prachtige zwarte tekst bij schreef.
Daarna gingen ze samen aan de slag met de stapel boeken uit de bussen.
Bij het rondlopen op het tempelcomplex miezerde het een klein beetje, niet echt de moeite om een regenjas aan te trekken.
We luisterden op een bankje naar het monotone mantra wat opgezegd werd door de passagiers uit de bussen.
De snelheid werd aangegeven door middel van 2 houten stokjes die door een van hen tegen elkaar aan geslagen werden.
Zo’n grote groep maakte wel indruk op ons.
Door de weilanden gingen we verder, de miezer ging over in regen.
In een tunnel trokken we onze regenkleding aan en hulden de rugzakken in plastic.
Tsja, dat was de goden verzoeken want een uur lang regende het pijpenstelen.
Alle kranen boven ons werden opengedraaid en het duurde niet lang of de regen liep via onze regenjas langs onze benen onze schoenen in.
Er zat niet anders op dan flink door te stappen en zo snel mogelijk de 7km naar de volgende tempel af te leggen.
De bergen om ons heen waren nauwelijks zichtbaar, ze waren in grijze wolken gehuld.
Vlak voor Zenrakuji (tempel 30) werd het droog.
En wat schetste onze verbazing, daar kwamen weer die bussen aangereden die we al eerder hadden gezien, de passagiers zwaaiden enthousiast naar ons.
We trokken een sprintje naar het kantoor van de tempel en voordat er weer stapels aan stempelboeken lagen, waren die van ons klaar :-)
Deze tempel lag hoog op een berg en het enige wat wij nog moesten doen was teruglopen naar zeeniveau.
Tempel 31 hebben we niet gehaald.
We hadden tijd zat maar door de regen was het pad in het bos zo glibberig geworden dat we ons aan van alles moesten vasthouden om niet te vallen.
We maakten rechtsomkeer en wandelden nog een flink stuk naar ons hotel.
Morgen hebben we een rustdag om maandag weer aan een nieuwe week te beginnen.

24 oktober

 Wat hadden we lekker geslapen!

Alleen al een zacht kussen maakte het verschil, tot nog toe hadden we vooral op kersenpit kussens geslapen, die keihard waren.
De route van vandaag ging over 2 heuvels te vergelijken met een flinke duin.
We hadden er geen moeite mee na alle bergen die we al achter ons hadden.
Er was een fietspad tussen Aki en Noichi van bijna 30km lang wat helemaal langs de kustlijn liep.
Daarop liepen wij vandaag en dat liep goed.
Het was helemaal van asfalt met aan de ene kant het water en de andere kant zo goed als de hele weg bomen en struiken.
De Route55 zagen we alleen als we een winkeltje zochten voor een kop koffie.
Aki uitlopend kwamen we langs een kleine bakkerij waar het heerlijk rook.
Op roosters lagen broodjes af te koelen.
We konden de verleiding niet weerstaan en kochten 2 zoete broodjes voor bij de koffie.
Langs het fietspad wandelend zagen we de verschillende “stranden”.
Meestal enorme rotsblokken of flinke kiezelstenen maar ook een stuk met zwart zand waar we een stukje overheen liepen.
De wielen van Sieb zijn karretje zakten diep weg dus wij weer terug naar het fietspad :-)
Doordat er een wegwijzer tussen de fruitbomen stond, lieten we Google vertalen wat er op het bord stond en wat bleek, het fruit was voor de pelgrims!
Er hing rijp kakifruit, heerlijk.
We rustten uit bij een prachtig uitzichtpunt waarna we nog 17km naar de tempel moesten lopen.
Bij Lawson hadden ze een zithoek met een koffiezetapparaat waar we de grootste beker cappuccino kochten die ze hadden waar we de lekkere broodjes bij aten.
Naast de winkel zat een traiteur, wij naar binnen.
Jammie, jammie, allerlei dozen met allerlei verschillende Japanse hapjes.
We kochten balletjes gevuld met inktvis waar een zoete sojasaus en een soort van mayonaise overheen zat.
Wow, die gaan we thuis proberen te maken, zo lekker!
Al wandelend kwamen we langs een kunstwerk van bamboe stokken met ronde gaten erin waarin led verlichting was aangebracht.
Ze waren nog druk bezig met het plaatsen ervan, het zou zaterdagavond geopend worden, voor de genodigden stonden de stoelen al klaar.
Er stonden bouwwerken op het strand en op een parkeerplaats.
De kunstenaar zelf was er ook, een jonge Japanner die zichzelf Bamboe-artiest noemde.
‘s Avonds met de lichtjes aan zou het er vast spectaculair uitzien.
Via een paar tunnels kwamen we aan bij een rijtje Japanse winkels waar geen westerling te bespeuren viel.
Wel een groep jonge wielrenners uit Hongkong die dit eiland rondfietsten in 6 dagen en een stempelkaart bij zich hadden.
Niet alleen de stempelkaart maar ook hun shirt werd voorzien van een mooi stempel.
Zittend op een bankje bekeken we de mensen die zonder uitzondering met de auto boodschappen kwamen doen.
Een man kwam naar ons toe en tijdens het eten van een mandarijntje vertelde hij dat de regio waar wij nu doorheen liepen bekend stond om zijn heerlijke mandarijnen.
Of wij ook een mandarijntje wilden?
Haalde hij uit zijn auto een zak voor Sieb en een zak voor mij.
Toch die kilo mandarijnen gekregen waarmee we niet rond wilden lopen :-))
Door de verlaten straten van Noichi liepen we langs een tweedehands winkel.
We keken onze ogen uit maar het was nu zeker de bedoeling niet om iets te kopen.
Dat zouden we dan nog tot half december mee moeten slepen.
Er kwam een mevrouw de winkel uit die vroeg of wij zin hadden in een kopje thee.
Ze bracht ons naar de tuin achter de winkel, zocht naar twee stoelen voor ons en zette thee.
Met een dienblad vol kwam ze terug.
Twee kopjes macha-thee, koekjes, limonade, kaki-fruit, bananen en 2 liter water.
Ze wilde ons zo graag verwennen omdat we pelgrims zijn.
Dat heet in Japan: osettai.
We hadden op onze tocht niet te klagen over die belangstelling.
Tegen 16.00uur kwamen we bij ons hotel aan.
Eerst hadden we nog het idee om naar de tempel te lopen maar toen we hoorden dat het hotel over een warmwaterbron beschikte, stelden we onze plannen bij.
Heerlijk even in het badhuis waar de temperatuur van het bronwater rond de 60 graden was.
Er was een jongetjes en een meisjes deel, gescheiden door een wand.
Na het grondig soppen liet ik me in het warme water zakken van het buitenbad.
Boven mij schapenwolkjes, een relaxt muziekje en naast mij het warme water wat tussen de keien door het bad in stroomde.
Wat een fantastisch eind van deze wandeldag!











Noichi

23 oktober

 Onze gastvrouw kletste ons de oren van het hoofd, half in het Engels, half in het Japans, er was geen touw aan vast te knopen en dus lieten we het lekker langs ons heen gaan.

Toen ze gisteravond zei dat ze in bad ging haalden wij en de andere gasten opgelucht adem, ze was de rest van de avond afwezig.
Wij gingen voor ons doen vroeg slapen, we waren erg moe.
Vanmorgen trokken we de gordijnen open en zagen een blauwe lucht met wolken.
Het was in ieder geval droog en daar waren we heel blij mee!
Het eerste stuk vandaag was langs de oceaan die schitterde in de zon.
Na 4km gingen we rechts af de berg op.
Het eerste stuk ging over asfalt waar ook een enkele auto reed.
Daarna kwam een stuk bos met de voor ons inmiddels bekende stenen en trappetjes.
Boven, op 760m. wachtte ons een verrassing.
De Tempel zelf was mooi en gebouwd in een andere stijl dan we gewend waren maar die tuin!!!
Ongelofelijk goed verzorgd, het was bijna perfect zo netjes als de tuin erbij lag.
We liepen door het tempelcomplex en haalden een stempel.
Onze gastvrouw had gezegd dat het de moeite waard was naar de top van de berg te klimmen want bij mooi weer (zoals vandaag) kon je de hele kustlijn zien.
Dus klommen we nog 350m hoger, daarna de uitkijktoren op en echt, wat een uitzicht!,
Inmiddels was het zo goed als strakblauw geworden en konden we echt heel ver kijken.
Daarna begon de afdaling, wat we in 2uur naar boven waren geklommen, waren we in nog geen uur weer terug op zeeniveau.
Bij een tsunami hadden we daar boven wel heel veilig gezeten:-)
De weg kwam uit bij de kust en we genoten van de 3m. hoge golven die kapot sloegen op de rotsen onder ons.
Bijna de hele weg naar Aki liepen we langs het water.
Vlak voor de stad bezochten we een grot.
Kleine stroompjes water, watervalletjes, zingende vogels, ruisen van de bladeren en verder niets, helemaal niets.
We volgden het pad langs en door het water en kwamen na een half uur helemaal “zen” weer buiten.
Een uurtje later kwamen we bij ons hotel aan, een zuurstokroze gebouw :-)
Vannacht slapen we weer eens in een echt bed in plaat van op een 5cm dunnen futon. 
Nu eerst lekker eten.

22 oktober

 Wederom had het vannacht geregend.

Het verschil met de andere keren was dat het vandaag de hele dag bleef regenen.
Om 7.00uur waren we al op pad om na 6km een berg op te gaan.
De wandeling was door het bos en het verbaasde ons dat de keien en boomstronken waar we overheen liepen niet glibberig waren van de regen.
De grijze tempel was nauwelijks te onderscheiden van de grijze lucht.
Zo hadden we vandaag eigenlijk alleen maar zwart/wit foto’s gemaakt met af en toe een rode regenjas erop :-)
Langs de andere kant van de berg liep het pad heel stijl, echt heel stijl, terug naar de oceaan waar we op de doorgaande weg uitkwamen.
De weg tussen Muroto en Nahari heet: Route 55.
Gelukkig had een andere navigatie-app weggetjes achteraf gevonden zodat we niet de hele dag de weg deelden met auto’s.
In ons reisboekje stond dat er langs Route 55 nergens een supermarkt te bekennen zou zijn en dat we pas weer eten konden kopen in Nahari.
Niks was minder waar, we vonden 4 kleine Japanse winkeltjes waar wij de enige buitenlanders waren en kochten daar koffie met lokale zoetigheid en sandwiches voor tussen de middag.
Het lekkers bij de koffie was net aangeleverd door een Mevrouw die het achter in haar auto had staan, een thuisbakster dachten wij.
Sieb meteen de winkel in en 2 stuks gekocht.
Het bleek een eierkoek van 5cm dik te zijn besmeerd met jam en zoete roomkaas.
Het was genoeg om de rest van de dag op te lopen :-)
We zaten lekker op een bankje op het parkeerterrein van de winkel maar wel met uitzicht op de oceaan.
Mensen liepen af en aan om hier hun boodschappen te doen, we hadden er uren kunnen blijven kijken naar die bedrijvigheid :-)
Nu realiseer ik me pas dat het droog was toen wij daar zaten.
We liepen verder door kleine verlaten dorpjes met veel oude huizen.
Vlakbij Nahari was een prachtig wandelpad aangelegd, een boulevard langs de oceaan.
We zagen vissen die opsprongen uit het water, reigers op de rotsen uitkijkend over zee.
Zouden ze van zeevis houden, geen idee.
Na 25km kwamen we aan het eind van de middag als 2 verzopen katten aan bij de herberg waar we vannacht slapen.
Alles hingen we aan de waslijn te drogen, we kregen een kopje warme thee, stapten onder de warme douche en voelden ons als herboren.
Het weerbericht voor morgen: bewolkt met kans op regen.
De rest van de week wordt het weer steeds beter, daar hopen we dan maar op :-)

21 oktober

 Als er een tyfoon over dit eiland raast, komt er een verslag op de tv van een reporter die zich staande probeert te houden bij de vuurtoren van Muroto Cape.

Na vannacht kunnen wij ons daar iets bij voorstellen.
Sinds gisteravond ging het steeds harder waaien tot een stormkracht die in het hotel overduidelijk te horen was.
We werden vaak wakker van de storm en van de golven die op de kust stuksloegen, een paar meter verwijderd van het hotel.
Lang voordat de wekker afliep waren we al wakker en boekten we een hotel in Kochi voor komend weekend, pakten de rugzakken in en waren stipt om 7.30uur in de eetzaal.
Alles stond al klaar en de eigenaresse legde alles uit.
Het zal jullie niet verbazen dat we weer aan de vis zaten :-)
Ditmaal een visje wat we zelf grilden en waarvan het de bedoeling was het met kop en staart op te eten.
Gedroogde vellen zeewier om de rijst mee te eten.
Een stukje gebakken bonitovis die wij veel te droog vonden.
Misosoep, een bolletje gekookte vis, twee plakjes gedroogde vis, omelet en niet te vergeten de brilla-blaadjes.
Geen idee wat dat was maar in combinatie met de rijst echt lekker.
Het gekke was dat we op deze maaltijden een hele ochtend konden lopen.
Geen behoefte aan iets anders en we hadden het al een keer meegemaakt dat we na zo’n uitgebreid ontbijt de lunch haast vergaten.
We werden uitgezwaaid door de eigenaresse en haar zoon, er werden nog wat foto’s gemaakt en daar gingen we weer.
Maar niet voor lang.
Door een foutje in de planning hadden we onverwachts een rustdag:-)
Na ongeveer 10km kwamen we al bij ons volgende onderkomen aan, het was net tien uur geweest.
De deur was open en op onze vraag of we de rugzakken alvast in de hal mochten zetten, zei de man dat onze kamer al klaar was en we alles naar boven konden brengen.
Ongelofelijk, tot nog toe was het steeds pas mogelijk geweest vanaf 15.00uur.
Met alleen een dagrugzakje op de rug liepen we naar de tempel voor een stempel.
We moesten er wel wat voor doen, er waren niet minder dan ongeveer 60 traptreden.
Geen mooi uitzicht, wel een mooi stempel:-)
We slenterden wat door het dorpje, er was niet veel te beleven.
Er was een haventje en ja hoor, we vonden ook een viswinkel met verse vis.
Echt niet normaal wat er allemaal in deze oceanen zwemt, er lag zoveel verschillende vis, we geloofden onze ogen niet!
We passeerden ook een klein winkeltje waar een man schelpen bewerkte.
Hij straalde helemaal vanwege Sieb zijn enthousiasme, hij liet ons graag zien wat hij gemaakt had.
Op weg naar ons onderkomen kochten we allebei een “Bentobox”.
Een doos met alles erin voor een lunch, de Japanners zijn er dol op en wij nu ook want het smaakte prima :-)
De rest van de middag lekker lezen want vanavond wordt er voor ons gekookt.