18 oktober

Met een Canadees en twee Japanners werd het een gezellig ontbijt.

Google translate leidde ons door de gesprekken heen en we verbaasden ons erover hoe handig dat medium is.
Het miezerde een klein beetje en een Japanner, die weg wilde, dook meteen weer naar binnen, zijn hoofd schuddend.
Hij had er duidelijk geen zin in om nat te worden.
We hoopten voor hem dat hij halverwege de ochtend in een schuilhut zat want toen barstte de hel los.
Zeker een half uur regende het zo hard dat we de bergen rondom ons niet meer zagen.
Daarna regende het nog een tijdje zachtjes door tot uiteindelijk de zon doorbrak, de wolken verdwenen en de temperatuur weer opliep naar 23 graden.
We vertrokken vanmorgen, of het nou miezerde of niet, rond 7.45uur.
Bijna de hele dag liepen we op asfalt, een weldaad voor de voeten die over keien en boomstronken hadden moeten lopen.
De eerste kilometers gingen we door landelijk gebied, dorpjes, weilanden.
Daarna klommen we omhoog om via de Fukui Dam op de andere oever terecht te komen.
Daar zwaaide iemand vanuit een rustplaats, de Japanner die bang voor regen was :-)
Hij was dus toch vertrokken.
Hij haalde ons in toen we bij een splitsing stonden te dubben welke kant we op moesten.
Onze route ging rechts af door het bos maar hij beweerde bij hoog en bij laag dat we daar niet konden lopen, we moesten echt rechtdoor.
Wij rechtdoor en zo kwam het dat we na twee uur lopen uitkeken over de Grote Oceaan.
We liepen door een dorpje aan een haven vol vissersboten.
In de enige straat die het dorpje had, vond Sieb een heel klein winkeltje waarvan de eigenaresse prima Engels sprak :-)
We kochten er twee flesjes koud water en een doos koekjes.
Van haar kregen we twee gebakken koeken, eentje met vis en groenten en de andere met vis en kerrie.
Haar familie had een bedrijfje waar ze deze koeken bakten en omdat we pelgrims waren gaf ze ons er graag twee cadeau.
Ze waren lekker.
Onverwachts kwamen in een bos terecht waar het pad slingerend naar boven liep, we een mooi uitzicht over de oceaan hadden en langs een stroompje weer naar beneden liepen.
In het bos hoorden we de zee tegen de voet van de berg beuken.
Langs de oceaan stapten we verder tot we bij een pad kwamen wat in een cirkel liep met trappen en touwen en waar de zee een boog in de rotsen had weggesleten: Ebisu Arch.
Niet veel later liepen we het dorp Hiwasa binnen waar we aan het eind van de winkelstraat Tempel 24 zagen liggen.
Hoog boven het dorp uit toornde het dak van een rode tempel.
Het was weer een goed onderhouden tempel waar men al bezig was met opruimen.
Alle muntjes die mensen her en der hadden neergelegd, werden op een blik geschoven, de kaarsjes werden gedoofd.
Via de supermarkt gingen we naar de B&B waar we vannacht slapen.