19 oktober

 We hadden in de B&B heerlijk geslapen ondanks het klapperen van een paar panelen. 

Het waaide zo hard dat alles wat los zat van plaats veranderde.
Ook tijdens het wandelen vandaag waaide het hard.
In de paar tunnels die wij door moesten, werden de herfstbladeren vooruit geblazen en daar achteraan kwamen wij.
In het dorp kochten we eerst ontbijt met een kop warme koffie.
Ze houden hier van een sterke bak koffie dus als we nog niet wakker waren....
Bij het verlaten van het dorp hing er boven de weg een bord dat het nog 81km was naar Kaap Muroto waar wij heen moeten voor de volgende tempel.
De hele weg loopt langs de kust waar we vandaag al een voorproefje van kregen.
Het was altijd weer goed opletten als we een slaapplaats verlieten want voor we het wisten liepen we de verkeerde kant op.
Vandaag wisten we dat we naar het zuiden moesten maar nergens was ook maar een bewegwijzering te vinden.
Met de telefoon in de hand kwamen we met hulp van de Henro-app de stad uit.
Daar liepen langs de Okugata rivier de bergen in.
De hele weg was geasfalteerd en voor auto’s geschikt maar misschien omdat het zondag was, zagen we haast geen auto’s maar des te meer motoren die ronkend uit het dal naar boven scheurden.
Onderweg waren er een paar uitkijkpunten met bankjes waar we dan gingen zitten om te genieten van het uitzicht.
Zo anders dan in Nederland met zijn zee en duinen want hier in Japan wandelden we door het bos met onder ons de oceaan.
Het laatste stuk weg naar het dorp was de Minami-awa-sunline waar ze op de vangrail nummers hadden gezet om aan te geven dat er een mooi uitzicht was.
Nou, wij vonden alles mooi.
De vergezichten waren prachtig, de bloemen waren mooi, we zagen een slang, een duizendpoot, allerlei vlinders en libelles en nog een paar pelgrims die net zo genoten als wij :-)
Vandaag waren we vroeg klaar met lopen en hoopten dat we gauw met de beentjes omhoog konden gaan zitten.
Helaas, ons onderkomen was nog zeker drie kwartier lopen.
We vonden wel een heerlijk weggetje zonder auto’s maar met de beentjes omhoog zat er even niet in.
Onze gastvrouw had aangegeven dat er geen diner geserveerd zou worden maar onderweg waren we ook geen winkel tegengekomen en dus hadden we niets te eten bij ons.
Geen probleem, ze bracht ons met de auto naar de supermarkt.
Na het douchen stapten we bij haar in en reed ze heel voorzichtig door de nauwe straatjes van het dorp.
Eenmaal op de grote weg, waar ze 50km per uur mocht rijden, scheurde ze met 80km per uur richting winkelcentrum waarbij ze een paar paaltjes ramde die op de weg stonden en bochten nam alsof ze Max Verstappen was.
Heelhuids kwamen we bij de supermarkt aan :-)
Zij ging boodschappen doen voor het ontbijt en wij voor vanavond en voor morgen overdag.
Voor bij de koffie kochten we iets wat het midden hield tussen koek en cake, we kochten de viskoeken die we van de week gekregen hadden en namen genoeg drinken mee.
De terugweg in de auto ging niet anders dan op de heenweg!
In de magnetron verwarmden we onze Japanse maaltijd, aten smakelijk en verdiepten ons in de komende twee dagen.
Morgen gaan vanuit dit dorp met de trein en/of bus naar het zuiden, naar Cape Muroto.
Daar hebben we een hotel geboekt.
De volgende dag lopen wij dan 10km naar ons volgende onderkomen.
Een korte afstand maar de kaap schijnt prachtig te zijn dus daar trekken we graag wat extra tijd voor uit.