Vandaag zou een lange dag worden omdat we gisteren alleen accommodatie hadden kunnen vinden 8km. voor het einde van de dagroute.
Dus die 8km kwamen bij de tocht van vandaag maar.....het zou nog een stuk langer worden.We verlieten de stad en liepen heerlijk langs het water naar het noorden.
Vlak voor Mima werd het pas echt druk maar ook daar bogen we na een paar kilometer van de weg af om over het platteland verder te gaan.
Er stond een warme maar gure wind die, in de vallei tussen de bergen, de Mimavlakte, grip op ons kreeg en ons dwong onze vesten aan te trekken.
Gelukkig zagen we aan het eind van de lange weg door de vlakte de contouren van Tempel 41.
Het was over de trappen nog een hele klim om er te komen.
Nadat het stempel in ons boek was gezet, liepen we door het bos langs een grote recreatieplas waarna Tempel 42 zich aandiende.
Werkelijk een schitterende tempel!
De route splitste zich daarna in één met haarspeldbochten en een drukke weg en één die door het bos omhoog ging met een afdaling over asfalt.
We kozen voor de laatste omdat die ons het mooiste leek.
Vlak voor een tunnel bogen we af naar de kust en begon het beklimmen naar de Mount Takamori, 730 meter hoog.
Over het beklimmen deden we twee uur en genoten boven van een prachtig uitzicht over de oceaan met al zijn rotsen en eilanden.
We daalden af wat niet echt vanzelf ging, het was nog modderig van gisteren en zowel de keien als het mos zorgden voor glijpartijen waarbij we ons met behulp van onze stok overeind konden houden.
Na een half uur voorzichtig afgedaald te zijn lag daar opeens asfalt.
Er volgenden negen haarspeldbochten en binnen het uur waren we weer in de bebouwde kom maar nu van de plaats Seiyo.
Het was nog vier kilometer naar Tempel 43 en ja, tempels liggen op een berg, het was dus nog eens 4 kilometer klimmen.
Om 16.50uur, tien minuten voor sluitingstijd, kwamen wij daar aan.
Dit was ook een mooie tempel maar we hadden er geen oog meer voor, we waren kapot van een hele dag wandelen waarvan een groot deel door de bergen.
Het enige wat we wilden was onze schoenen uit en lekker onder een warme douche.
Konden we toch het hotel niet vinden en was het ook nog eens donker geworden.
Straatverlichting is schaars in Japan maar we zagen de lichten van een supermarkt waar we avondeten en een zak chips kochten.
Even iets zouts eten, heerlijk:-)
Een meneer kon ons vertellen waar het hotel was en na nog eens 20 minuten lopen stapten we de lobby binnen.
Uiteindelijk bleef de teller op 37 kilometer steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten