Op het dak van de herberg tikte de regen er vrolijk op los.
Wij draaiden ons nog eens om 6.00uur maar omdat we toch wakker waren besloten we op te staan en de regen te trotseren.Op de weer app voor Japan zag ik dat de regen nog een paar uur aanhield maar geleidelijk minder zou worden gevolgd door een droge middag.
Na het ontbijt trokken we onze regenkleding aan en vertrokken we samen met Lany, die gehuld was in een knalgele poncho.
We werden uitgezwaaid door onze gastvrouw die ons waarschuwde voor modder op de berg en daarom adviseerde de Matsuo tunnel te nemen.
De tunnel was 1710 meter lang en nam bijna een half uur tijd in beslag.
Het was een goed verlichte tunnel waar door de week ook schoolkinderen gebruik van maakten en er daarom een breed fiets- en wandelpad naast de twee rijbanen was aangelegd.
Al kletsend met Lany was de afstand zo afgelegd ;-)
Net na de tunnel zat een leuk en gezellig café waar we met 5 pelgrims niet alleen schuilden voor de regen maar ook iets warms dronken.
Wij verwenden onszelf en namen naast de koffie ook nog een gebakje.
Volgens de reisplanner liep de route vandaag tot een klein dorp, Mima, waar helemaal geen slaapgelegenheid was.
De pelgrims die naar het noorden liepen, zoals wij, hadden allemaal een onderkomen in Uwajima geboekt, bijna 20km lopen.
In een buitenwijk van de stad kwam er van rechts een auto aanrijden die onmiddellijk stopte toen de dame ons drietjes zag lopen.
Lany begreep dat we even moesten wachten terwijl de dame uit de kofferbak een tas pakte met allemaal plastic tasjes.
Er zaten 4 bakjes met een rijstgerecht in en 4 pakjes met een stuk cake.
De dame deed alles in een mooie tas, stapte in en reed weg, ons verbouwereerd achterlatend.
Het was tegen het middag uur dus die maaltijden kwamen op het juiste moment.
We zochten een plek met bankjes om te eten en kwamen al lopend Jean tegen, een franse pelgrim van 81 jaar die alleen op pad was.
We boden hem één van de vier maaltijden aan, vonden een plek om te eten en genoten van de kookkunsten van de vrijgevige dame.
Jean had niet goed begrepen dat het eten een Osettai was en wilde ons betalen.
Groot was zijn verbazing toen hij eindelijk begreep dat we het eten hadden gekregen.
Ons hotel lag op nog een uurtje open ware het niet dat we langs een tweedehands winkel kwamen waar we “even” naar binnen gingen.
Even lekker snuffelen en eens kijken wat de Japanners beschouwen als tweedehands.
De winkel leek bijna op een soort HEMA, alles gerangschikt, alle schappen keurig opgeruimd, heel overzichtelijk allemaal.
Het enige wat we kochten waren een paar extra dikke eetstokjes voor Sieb want de stokjes die we bij de maaltijden kregen, waren voor hem te klein.
Het hotel lag vlakbij de Fudgi-supermarkt, een Japanse AH, altijd fijn :-)
We kregen een grote kamer met 2 bedden van elk een meter breed.
Op advies van de receptionist aten we in een restaurant vlakbij.
We kozen een menu met soep en een toetje en alles wat daar tussenin zat.
De kelner heeft ons geholpen met het bereiden van een gerecht.
Er lag in repen gesneden rauwe vis met groenten op een bordje, dat ging in een kom met sojasaus, werd geroerd en vervolgens op de rijst gelegd.
Er ging nog wat sojasaus overheen en klaar was Kees.
Erg lekker, ook de andere gerechten waren allemaal even goed.
Nu nog een lekkere kop koffie met chocola en dan plat want morgen lopen we ongeveer 30km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten