15 november Kumakogen - Matsuyama

 Alles werd ingepakt voor de volgende etappe.

Dit keer naar een grote stad, Matsuyama, waar we voor 2 nachten een hotel geboekt hadden.
Na het ontbijt stapten we het hotel uit en stonden meteen weer in de mist.
Zo’n drama was het niet want de eerste 12km was langs een doorgaande weg die heel langzaam omhoog ging naar de Misaka-tōge pas.
De zon ging veel sneller naar boven want toen die eenmaal boven de bergen uitkwam, was de mist in 10 minuten opgelost :-)
De rest van de dag hadden we een strak blauwe lucht met her en der een wolk.
De temperatuur was prima om te wandelen, rond de 18 graden.
Bij een rustpunt bij de pas, ontmoetten we onze medepelgrims weer, allemaal naar Matsuyama, allemaal een ander onderkomen :-)
Vanaf de top gingen we door het bos naar beneden, het was er zo stil, zo mooi.
We wandelden door dorpen met veel verlaten huizen maar ergens zat nog een mevrouw op leeftijd fruit schoon te maken.
Ze wenkte ons en via de vertaler begrepen we dat ze het over haar kinderen had.
We mochten een streng gedroogde kaki van de waslijn pakken, zij was helemaal blij met ons presentje voor haar uit “Orranda”, Holland.
In een ander dorp stond een gemeenschapshuisje waar 3 vrouwen gingko-noten poften wat niet helemaal zonder gevaar was want ze deden oude kranten in een kacheltje die eerder in de hens stonden dan dat ze het deurtje dicht kregen.
De noten lagen op een schaal met een korf er overheen bovenop de kachel en op het moment dat er gekeken werd of ze goed warm waren, schoten de noten alle kanten op.
Sieb kneep met zijn leatherman de harde schillen stuk en er kwam een zacht groen nootje tevoorschijn.
We werden volgestopt door de vrouwen met koekjes, fruit, thee en de nootjes.
Toen we weer opstapten vroegen ze waarom we zo’n haast hadden, ze vonden het gezellig en waarschijnlijk waren de pelgrims het enige wat ze meemaakten want we hoorden later dat we er allemaal geweest waren :-)
Via de buitenwijken van Matsuyama liepen we langs tempels 46, 47, 48 en 49.
Na Tempel 47 was er iets ongewoons.
We liepen langs iets wat op een tempel leek maar toch ook weer niet.
Er zat een pelgrim dus besloten we om te kijken wat het was en zagen een monnik zitten die vervolgens een prachtig extra stempel in ons boek zette :-)
Het was Monjuin, een kleine tempel die niet bij de 88 tempels hoort die wij bezoeken.
Er zijn 20 van die kleine tempels die een stempel plaatsen op de lege bladzijden in de Pelgrimsboeken.
De oude huizen en bonsai-bomen maakten langzaam plaats voor moderne woningen en flatgebouwen.
Waar eerst nog rijstvelden en groentetuinen lagen, lag nu asfalt voor alle auto’s.
Zebrapad: nooit van gehoord, we moesten al aanstalten maken tot oversteken want dan pas maakten we kans dat er gestopt werd.
Voordat het donker werd waren we bij Tempel 49, een eenvoudige maar mooie tempel.
We liepen naar het station, kochten een kaartje voor Centraal Station Matsuyama, stapten in en 3 haltes later weer uit om direct naast het station ons hotel binnen te lopen.
Vanuit onze kamer kijken we een brede straat in met veel eettentjes, veel mensen en veel straatverlichting, iets wat in de bergdorpen waar wij overnachtten niet zo was.
Het is weer even wennen maar we vinden het wel gezellig.