Het onderkomen van afgelopen nacht was geweldig.
Ondanks dat bij Tannforsen het restaurant en de VVV definitief gesloten waren, hadden een paar mensen besloten het Pelgrimsonderkomen open te houden.
Het was van alle gemakken voorzien, er stond zelfs een wasmachine.
Samen met een Zweedse deelden we het huis waar ruimte was voor acht pelgrims.
Vanmorgen nadat we ontbeten hadden stond Lars op de stoep.
Hij zorgde voor de inwendige mens en onderhoud van het onderkomen.
Het was een vrolijke man en keek niet op een Zweedse Kroon meer of minder.
We wandelden nog een keer naar de waterval waarna we om 10.00uur met een etappe van 20km begonnen die alleen maar over asfalt zou gaan.
Lars wist ons te vertellen dat er een wandelpad liep onder de hoogspanningsmasten en dat we daardoor een flink stuk over het asfalt afsneden.
Fijne vent die Lars.
Evengoed bleef er dan nog een stuk van 18km asfalt over waar we zo af en toe een paar honderd meter vanaf konden wat echt een verademing was.
Niet dat er veel auto’s reden maar de herrie waren we al zat na de eerste auto die voorbijkwam.
Omdat dit de oude weg naar Noorwegen is, Skalstuguvägen, kwamen we over een paar oude stenen bruggen uit 1835.
Het geraamte is gemaakt van hout waarover een boog van natuursteen werd gelegd.
Hoe breder de rivier hoe meer bogen er werden gemaakt.
We maakten koffie aan de rand van een groot meer, Bodsjön, waar bootjes op ronddobberden met vissers erin.
Later passeerden we Stalltjärnstugan, een mooie opgeknapte eeuwenoude herberg met een passend entree voor paard en wagen.
De herberg stamt uit 1602 toen de Deense koning Christian lV de reis over de weg naar Noorwegen comfortabeler wilde maken.
Verder waren er alleen maar dennen en berken en flinke stukken moeras.
Na vijf uur wandelen kwamen we aan in Moan waar we een huisje hebben in de tuin van een boerderij.
Maaltijden inbegrepen omdat er voorlopig geen winkels meer op ons pad komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten